Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα μικρό αφιέρωμα στο Σιτοχώρι!!!!

Το χωριό όπως και τα υπόλοιπα 12 χωριά που είναι „ντόπια“ όπως λέγονται στην καθομιλουμένη, θεωρείται από τα πιο παλιά της περιοχής μας. Σύμφωνα με διάφορες πηγές ιστορικές που διασώθηκαν, κυρίως προφορικές, αλλά και στοιχεία που παίρνουμε από πλάκες νεκροταφείων, υπολογίζεται ότι το χωριό είναι πεντακοσίων και πλέον ετών. Συγκεκριμένα τυχαία βρέθηκε πλάκα στα νεκροταφεία του χωριού που αναγράφει χρονολογία του 1800.
   Παράδοση που επικρατεί στους κατοίκους του χωριού αναφέρει ότι οι κάτοικοι του χωριού, όπως και των άλλων δώδεκα χωριών των Γαλαζοβράκηδων προέρχονται από τη Νότια Ελλάδα, ίσως την Πελοπόννησο. Αποίκησαν την περιοχή στην εποχή της Τουρκοκρατίας.
Συγκρίνοντας όμως κανείς τη φορεσιά των Γαλαζοβράκηδων, την ομιλία και τα γλωσσικά ιδιώματα, τους χορούς των και τις γιορτές δεν βλέπουμε ομοιότητες σε όλα αυτά με τους κατοίκους της Νότιας Ελλάδας. Δεν μπορούμε λοιπόν να λάβουμε σοβαρά υπόψη την παράδοση αυτή.
   Το πιο πιθανό είναι ότι εξ αρχής κατοικούνταν αυτή η περιοχή από „ντόπιους“. Να ξεχωρίζουν ώμος από τους Τούρκους, λένε οι παλιοί κάτοικοι του χωριού, έπρεπε να φοράνε της γαλάζιες βράκες. Οι Τούρκοι φορούσανε μαύρες. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα 13 χωριά δεν έχουν παρά μόνο λίγες οικογένειες ξένων και προσφύγων να κατοικούν σ’ αυτά. Για παράδειγμα στο Σιτοχώρι σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων, μόνο δυο οικογένειες προσφύγων κατοίκησαν στο χωριό στις αρχές του αιώνα που πέρασε, μετά το 1922.
   Ένα κοινό σημείο των 13 χωριών άξιο παρατήρησης είναι ότι και τα 13 χωριά βρίσκονται κτισμένα κοντά σε ρεματιές, σε βαθουλώματα, γεγονός που δείχνει ότι δεν ήθελαν να δίνουν στόχο, να φαίνονται και να ξεχωρίζουν από μακριά. Παρατηρώντας λοιπόν και το Σιτοχώρι, το ξεκίνημά του είναι κοντά σ’ ένα ρέμα και σιγά – σιγά απλώνεται προς το ύψωμα. Μαρτυρίες και πάλι γερόντων λένε ότι τα σπίτια πριν 80 με 100 χρόνια ήταν μέχρι τη σημερινή πλατεία του χωριού. Ένα επίσης αξιοπρόσεκτο στοιχείο, μια ιδιομορφία του χωριού είναι ότι όλοι σχεδόν οι δρόμοι του ξεκινούν από την πλατεία του χωριού ή αλλιώς καταλήγουν στην πλατεία του χωριού κάτι που δεν παρατηρείτε αλλού.


Ιστορία του ονόματος.....
Είκοσι χιλιόμετρα βόρεια του Διδυμοτείχου και άλλα τόσα περίπου Νοτιοδυτικά της Ορεστιάδας βρίσκεται το χωριό μας. Όπως όλα σχεδόν τα χωριά, έτσι κι αυτό έχει το δικό του όνομα στα Τουρκικά. Για πολλούς τουλάχιστον, άγνωστο σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιοτέρων, τι σημαίνει η ονομασία αυτή.
 
Κ-ζουλτζίκιο –  Παρθενοχώρι – Σκουρτοχώρι – Σιτοχώρι.
Τέσσερις  ονομασίες που προέρχονται από την παράδοση, το μύθο, την τουρκική ονομασία αλλά και τη νεότερη ιστορική πραγματικότητα.
Τέσσερις ονομασίες που σηματοδοτούν όμως το ίδιο χωριό.
 
Κ-ζουλτζίκιο,
η παλιά τούρκικη ονομασία του.
Κρύφτηκε κάποια κοπέλα σ΄ αυτό το μέρος, για να αποφύγει τους τούρκος που θέλανε να την βιάσουν. Κι όταν η κατάσταση είχε ηρεμήσει την έψαχνε ο σύζυγό της μέχρι που την βρήκε. Αποφασίσανε να μείνουν σε αυτό το μέρος ελπίζοντας πως δεν θα τους βρούνε οι Τούρκοι. Κι έτσι ονομάστηκε το μέρος αυτό Κ-ζουλτζίκιο. Το „μέρος“ χωριό το ονομάσανε οι Έλληνες Παρθενοχώρι, για τον λόγο που ακούσαμε παρά πάνω. Στο ξεκίνημα του χωριού κατοικούσε σ’ αυτό το μέρος λοιπόν μια κοπέλα, μια κόρη.
 
Σκουρτοχώρι,
η μετέπειτα ονομασία του χωριού. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους (1922) ονομάζεται Σκουρτοχώρι βρίσκονται παλαιότερα έγγραφα στο αρχείο της κοινότητας με το όνομα αυτό. Το όνομα παραμένει για αρκετά χρόνια κι έτσι είναι ακόμα και σήμερα γνωστό στους μεγαλύτερους κατοίκους των γύρο χωριών. Σχετικά και μ’ αυτό το όνομα υπάρχει κάποιος μύθος, ο οποίος θέλει να εξηγήσει με το δικό του τρόπο την προέλευση του ονόματος αυτού. Τον διηγούνται οι γεροντότεροι του χωριού που χωρίς να ξέρουν από ποιον προήλθε τον έμαθαν από τους παππούδες τους. Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτό το μύθο, η ονομασία Σκουρτοχώρι προέρχεται από σύντμηση της φράσης.

„της κόρης το χωριό“ „τσ’ κόρ(ς) το χωρι(ό) “ „Σκουρτοχώρι“

Θέλοντας λοιπόν να αναφερθεί κάποιος – όταν μιλούσε – στο μέρος αυτό, στο χωριό αυτό πολύ απλά – κι εδώ είναι η πειστικότητα του μύθου – αποκαλούσε το χωριό: „της κόρης το χωριό“ όπως μιλήσαμε παραπάνω. Έτσι με δεδομένη τη συνήθεια των κατοίκων των χωριών μας να κόβουν τις λέξεις, να χρησιμοποιούν πολύ το „τσ“ όπως κάνουν με πάρα πολλές λέξεις της γλώσσας μας, φτάσαμε σ’ αυτή την ονομασία που δε θεωρείται καθόλου απίθανη και απίστευτη, Σκουρτοχώρι.
   Συνδυάζοντας αυτή την ονομασία με τη σημερινή, Σιτοχώρι, δεν μπορούμε εύκολα να βρούμε ομοιότητες στην ετυμολογία των δυο λέξεων. Θα λέγαμε μάλιστα ότι δεν έχουν καμιά σχέση οι δυο λέξεις για να μπορούμε να πούμε ότι η νεότερη ονομασία προέρχεται από την παλαιότερη.
 
Σιτοχώρι, η νεότερη ονομασία, η σημερινή του χωριού μας. Ετυμολογικά η λέξη αποτελείτε από δυο λέξεις: σίτος και χωριό. Αν πάρουμε σα δεδομένο ότι πράγματι η κύρια καλλιέργεια και παραγωγή των κατοίκων του χωριού είναι το σιτάρι ανέκαθεν, δεχόμαστε την ονομασία αυτή ευχάριστα ως αντιπροσωπευτική της γεωργικής παραγωγής των κατοίκων του χωριού μας.

Τοπικός Οίνος Έβρου

ΠΓΕ Έβρος
Στα όρια του νομού Έβρου και σε υψόμετρα άνω των 20μ.

Ποικιλίες: αθήρι, ασύρτικο, ζουμιάτικο (δαμιάτης), μαλαγουζιά, σαρντονέ, σοβινιόν μπλαν, τρεμπιάνο, καρλαχανάδες, κερατσούδα, λημνιό, μαυρούδι, μοσχόμαυρο, μπογιαλαμάδες, παμίδι, σέφκα, γκρενάς ρουζ, καμπερνέ σοβινιόν, καρινιάν, μερλό, σενσό, σιρά.

Τύποι: λευκός, ροζέ, ερυθρός - ξηρός, ημίξηρος, ημίγλυκος, γλυκύς.

Θεσμοθετήθηκε τον Ιούλιο 2010 και από τον τρύγο αυτής της χρονιάς αναμένονται οι πρώτοι οίνοι.

Μητρόπολη παραδίδει μαθήματα… γάμου! Ελλάδα



Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης, Άνθιμος αποφάσισε να δημιουργήσει μια...σχολή γάμου, στην οποία θα μπορούν να καταφεύγουν άνθρωποι ηλικίας 18-50 ετών προκειμένου να λάβουν συμβουλές και βοήθεια σε ζητήματα που αφορούν τη συμβίωση και τη συνύπαρξη στο πλαίσιο του γάμου.

Στόχος της πρωτοβουλίας είναι η μείωση της διάλυσης των γάμων, γεγονός πολύ συχνό στις μέρες μας και κυρίως η παροχή συμβουλών σε ευαίσθητα ζητήματα όπως η ανατροφή των παιδιών.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που μια Μητρόπολη συστηματοποιεί την ποιμαντική της για τον γάμο και όσα σχετίζονται με αυτόν στο πλαίσιο συγκεκριμένων κύκλων ενημέρωσης.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως:
"Αγαπητοί μας Αδελφοί,
Παρατηρούμε όλοι μας πόσο κλονίζεται ο θεσμός του Γάμου σήμερα, στην ελληνική κοινωνία.

Βλέπουμε και κατανοούμε με πόση προχειρότητα οι νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να προχωρήσουν στο Γάμο. Ενώ ενωρίτερα ζουν έγγαμη ζωή, φοβούνται να αναλάβουν την ευθύνη της δημιουργίας οικογένειας.
Βλέπουμε ακόμη να εκδίδονται διαζύγια ακόμα και σε χρονικό διάστημα 6 μηνών μετά την τέλεση του Γάμου.

Και τότε όλοι απορούμε βλέποντας τα συντρίμμια των οικογενειακών ελπίδων που μαζί με τα όνειρα των νεονύμφων τσακίζονται στις δικαστικές αίθουσες, και, πολλές φορές, αφήνοντας πίσω παιδιά να βιώνουν την διαλυμένη οικογένεια και να λαμβάνουν πληγωμένα πρότυπα που θα τα διαιωνίσουν στις δικές τους οικογένειες.

Όμως η Αγία Γραφή, λέει: «Δεν είναι καλό να ‘ναι ο άνθρωπος μόνος του». Έτσι ακούστηκε στον Παράδεισο κι έτσι πλάστηκε η γυναίκα και θεμελιώθηκε η συντροφικότητα, κι έγινε ο άνθρωπος κοινωνική ύπαρξη? από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα.

«Ο άνθρωπος μόνος του είναι η θεός η θηρίο», θα πει κι ο Αριστοτέλης. Αλλά για μας ούτε ο Θεός μόνος δεν είναι, αλλά Τριάδα αγία, αδιαίρετη και ασύγχητη, και επομένως ΑΓΑΠΗ.

Και έβαλε ο Θεός την βαθιά αγάπη, την ασταμάτητη και έντονη αναζήτηση του άλλου ανθρώπου, που οι Πατέρες το λένε έρωτα, ως συστατικό στοιχείο του ανθρώπου.
Θέλησε ο διάβολος να αφανίσει τον άνθρωπο βάζοντας έχθρητα ανάμεσά τους. Αλλά ο Θεός, όταν έβγαιναν από τον Παράδεισο και ανοίγονταν στην περιπέτειά τους, τους ευεργέτησε διατηρώντας στην ψυχή και στην σάρκα του το αρχικό Του δώρο, τον έρωτά τους.

Με τον ευλογημένο έρωτά τους οι άνθρωποι ενώνονται, αποκτούν παιδιά, δημιουργούν κοινωνίες.
Ο διάβολος, όμως, δεν το βάζει κάτω, παραμονεύει και επειδή δεν μπορεί να αφαιρέσει τον εκ Θεού έρωτα από τον άνθρωπο, τον διαστρέφει, τον σκοτίζει και σπρώχνει τον άνθρωπο στην ατομική του αρρωστημένη ικανοποίηση και διάλυση της ένωσης και κοινωνίας. Γι’ αυτό ο Χριστός ξεκινάει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου με την επιστροφή Του στην κοινωνία δια του Γάμου.

Όπως στον Παράδεισο, έτσι και στην Εκκλησία ο έρωτας αγιάζεται, η ενότητα επιστρέφει, η λαχτάρα του συντρόφου αυξάνει.

Αλλά δεν είμαστε στον Παράδεισο και όλα αυτά απαιτούν προσπάθειες. Ο Γάμος γίνεται χαρά και πανηγύρι, αλλά και αγώνας ισόβιος. Ο Γάμος χτυπιέται από παντού, και από τους εμπόρους της ηδονής και τους δυτικότροπους αρνητές του έρωτα.

Με ερωτευμένο το ζευγάρι στον Γάμο μέχρι θανάτου και πέρα απ’ αυτόν, τα παιδιά μεγαλώνουν γαλήνια, γίνονται ωραίοι άνθρωποι, κοινωνικοποιούνται ώριμα, ερωτεύονται γλυκά, δημιουργούν τις δικές τους ζεστές φωλιές του γάμου. Ο Γάμος είναι χαρά και ολοκλήρωση του ανθρώπου.

Αυτός είναι ο πρώτος και κύριος σκοπός του. Η ιδιότητα και το γεγονός του γονιού θα ‘ρθει, αν θα ‘ρθει, στην συνέχεια ως πλάτυνση του έρωτά τους. Αυτό οι παντρεμένοι δεν πρέπει να το ξεχνούν ποτέ και να μην βάζουν πρώτη τους μέριμνα τα παιδιά τους, αλλά το πως θα κρατούν και θα αυξάνουν τον πρώτο τους έρωτα που δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Αλλά αυτά είναι αγώνας. Γλυκός και υπέροχος. Αλλά αγώνας. Και χωρίς Χριστό ούτε αντέχεται, ούτε κρατιέται, ούτε φέρνει καρπούς.

Αυτόν τον αγαπημένο Χριστό η Εκκλησία, η νύφη Του, θέλει να κάνει μόνιμα και αισθητά φανερό στην ζωή και πορεία των ζευγαριών του γάμου. Και όσα ζευγάρια ζουν τον Χριστό στον γάμο τους, αυτός ο Χριστός αυξάνει τον έρωτά τους και τους χαρίζει βαθιά χαρά. Αλλά για να ‘ναι και τα παιδιά τους χαρούμενα και διασφαλισμένα και προκομμένη η κοινωνία μας.

Γι’ αυτό και η τοπική μας Εκκλησία θα ξεκινήσει από εφέτος μια προσπάθεια ενημέρωσης, συζήτησης, διαφωτισμού σε θέματα Γάμου και διακονίας παιδιών με συνάξεις που ξεκινούν την ΤΕΤΑΡΤΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010 και ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ στις 7.00’ το απόγευμα και θα γίνονται στο ΑΝΘΙΜΕΙΟ ΚΕΝΤΡΟ, δίπλα στην Αγία Κυριακή.

Η όλη μορφή, το περιεχόμενο και το θεματολόγιο αυτών των συναντήσεων θα έχουν πρόγραμμα, αλλά και προσαρμοστικότητα κατά το πως θα τα ζουν οι συμπορευόμενοι.
Αυτή η ΣΧΟΛΗ ΓΑΜΟΥ της Μητροπόλεως μας θα είναι για όσους και όσες έχουν ηλικία από 18 έως 50 ετών και δεν θέλουν να ακούσουν από τον Χριστό και τον/την σύντροφό τους την φράση της Αποκάλυψης του Ιωάννου: «την αγάπην σου την πρώτην αφήκας».

Το εγχείρημά μας είναι δύσκολο. Αλλά επειδή είμαστε βέβαιοι ότι ο Χριστός θα ευλογήσει και τούτη την προσπάθειά μας και θα διασφαλίζει την μεταξύ μας αγάπη και ειλικρίνεια, «θα βγούμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη» με βάσιμες ελπίδες ουσιαστικής ωφέλειας.

Υπεύθυνος της Σχολής Γάμου θα είναι ο π. Γεώργιος Βασιλειάδης, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης του παλαιού Νοσοκομείου."

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Αρχαίο πατητήρι λαξευμένο στα βράχια στη περιοχή της Μαρώνειας



. . . άτάρ αίγεον άσκόν έχον μέλανος οίνοιο,
ήδέος, όν μοι δώκε Μάρων, Εύάνθεος υιός,
ιερεύς Απόλλωνος, ός Ίσμαρον αμφιβεβήκει,
ούνεκά μιν σύν παιδί περισχόμεβ' ήδέ γυναικί,
άζόμενοι' ώκει γάρ έν άλσεϊ δενδρήεντι
Φοίβου ‘Απόλλωνος· ό δέ μοι πόρεν άγλαά δώρα·
χρυσού μέν μοι δώκ' εύεργέος επτά τάλαντα,
δώκε μοι κρατήρα πανάργυρον, αυτάρ έπειτα
οίνον εν αμφιφορεύσι δυώδεκα πάσιν άφύσας
ήδύν άκηράσιον, θείον ποτόν . . .
'Οδύσσεια Ι, 196-205

Μετάφραση
. . . Πήραμε μαζί και σ' ένα ασκί γιδίσιο
μαύρο γλυκόπιοτο κρασί, πού μου 'χε δώσει, δώρο
ο Μάρωνας του Εύάνθη ο γιός, ο λειτουργός του Φοίβου,
πού 'χε προστάτη η ‘Ισμαρος, γιατί από σεβασμό μας
σώσαμε αυτόν και το πιστό ταίρι του και το γιο του,
που κατοικούσαν σε πυκνό δάσος του Φοίβου Απόλλου.
Αξίας δώρα μου 'δώσε για τούτο, εφτά κομμάτια
καλοφτιασμένο μάλαμα, κι ένα άργυρο κροντήρι,
και στάμνες δώδεκα κρασί μου γέμισε ας τα χείλια,
γλυκό κι ανέρωτο, πιοτό θεϊκό . . .

Η ΜΑΡΩΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ

“Γλυκό άδολο θείο πιοτό” έτσι το περιγράφει ο ¨'Όμηρος στην Οδύσσεια (Ραψωδία Ι) το κρασί της Μαρώνειας, που για να το πιούν το αραίωναν σε είκοσι μέρη νερού και που η γλυκιά μυρωδιά του στον κρατήρα, ευωδίαζε θαυμαστή. 
Αυτό το κρασί ήταν που δόξασε την Μαρώνεια από τα Ομηρικά μέχρι τα Βυζαντινά χρόνια. 
Είναι επίσης αυτό που μπορεί να την δοξάσει πάλι, με τη νέα προσπάθεια αναβίωσης του ιστορικού αμπελώνα της Μαρώνειας, που ξεκίνησε το 1993 ο Ευάγγελος Τσάνταλης, όταν δημιούργησε την εταιρία «Μαρώνεια Α.Ε.» Αμπελουργική-Οινοποιητική. 
Ήδη 500 περίπου στρέμματα ιδιόκτητων αμπελώνων που καλλιεργούνται  με τη φιλική προς το περιβάλλον μέθοδο της ολοκληρωμένης καλλιέργειας δίδουν ετησίως περί τους 500 τόνους  σταφύλια.
Η ενθουσιώδης υποδοχή των δύο πρώτων κρασιών Ισμαρικός  τοπικός οίνος Chardonnay και Syrah που κυκλοφόρησαν εδώ και 2 χρόνια στην Ελλάδα  και σε αγορές του εξωτερικού, δίνει τη δύναμη, αλλά και τα απαραίτητα χρηματικά μέσα ώστε να προχωρήσουν τα επενδυτικά σχέδια κυρίως προς την κατεύθυνση ίδρυσης οινοποιείου και εμφιαλωτηρίου στην Μαρώνεια.
Κατασκευάσθηκε ήδη ένα κτίριο υποδοχής των επισκεπτών του αμπελώνα της Μαρώνειας, όπου θα υπάρχει μεταξύ άλλων  χώρος γευστικών δοκιμών καθώς και σημείο λιανικής πώλησης των κρασιών. Είναι ένα κτίριο με στοιχεία της αρχιτεκτονικής των αρχοντικών της Μαρώνειας που συμβαδίζει όσο είναι δυνατόν με τη φυσιογνωμία της. Για το οινοποιείο και εμφιαλωτήριο έχει  ήδη αρχίσει η υλοποίησή τους.
Ο Μαρωνείτης οίνος στην Ιστορία
Η Μαρώνεια είναι κτισμένη στους πρόποδες του όρους Ίσμαρος στα Θρακικά παράλια βόρεια της Σαμοθράκης. 
Η ιστορία της Μαρώνειας είναι πολύ παλιά. Αρχίζει εδώ και 26 αιώνες. Ας την δούμε επί τροχάδην μέσα στο χρόνο, όπως έτρεχαν οι αλογάρηδες Κίκονες, θρακική φυλή, που ζούσε γύρω από τον Ίσμαρο από τα ομηρικά και παλαιότερα ακόμη χρόνια. Ντόπια φυλή. Την πόλη τους Ισμαρία κυρίεψε και λαφηραγώγησε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, στο γεμάτο περιπέτειες ταξίδι του επιστροφής στην Ιθάκη. Ο Μάρων, ιερέας του Απόλλωνα στην κυριευθείσα πόλη για να εξευμενίσει τον Οδυσσέα  και να σώσει έτσι τη ζωή του και της οικογένειας του, του πρόσφερε εκτός από καθαρό χρυσό επτά ταλάντων, βαρύν ασημένιο κρατήρα και δώδεκα μεγάλους αμφορείς (λαγήνια) κόκκινο παλιό κρασί. Ο Μάρων αναφέρεται στην Οδύσσεια σαν γιος κάποιου Ευάνθη. Αλλού σαν εγγονός του Βάκχου. Αλλού πάλι, σαν γιος κάποιου Οινοπίωνος  γιού του Διονύσου ή ακόμη σαν γιος του Σειληνού. Απ’ αυτόν πήρε το όνομά της η Μαρώνεια. Ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης μάλιστα, έγραψε πως ο Μάρων είναι ο ιδρυτής της Μαρώνειας και πως ο ίδιος της έδωσε το όνομά της. Λεγόταν ακόμη πως η Μαρώνεια ήταν η άλλοτε Ισμαρία που κατέκτησε και κατέστρεψε ο Οδυσσέας. Όμως ο Στράβων, ο αναγνωρισμένος σαν ο μεγαλύτερος γεωγράφος του αρχαίου κόσμου, ξεχωρίζει την Μαρώνεια από την Ισμαρία γιατί τις αναφέρει μαζί με την Ξάνθεια, σαν τρεις διαφορετικές πόλεις.
Σήμερα όλοι δέχονται ότι η Μαρώνεια είναι αποικία που ίδρυσαν Χιώτες  στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα δηλαδή γύρω στο 600 π.Χ. κοντά στην παλαιότερη πόλη Ισμαρία  Γι αυτό το λόγο και αναφέρεται σαν «πόλις Ελληνίς»
«Την δ’επ’ Άβδηρα και Μαρωνείαν, πόλεις ελληνίδας επί θαλάσση ωκισμένας» λέει ο Αρριανός, περιγράφοντας την πορεία του Μ.Αλεξάνδρου προς την Ασία και προς την δόξα.
Ας ξαναγυρίσουμε για λίγο στον Μάρωνα και τον Οδυσσέα και ας θυμηθούμε πως του έδωσε το κρασί και με αυτό το κρασί μέθυσε ο Κύκλωπας Πολύφημος.
Θα πρέπει να πούμε ότι εδώ στα πόδια του Ισμάρου, που τα δροσίζει το θρακικό πέλαγος, όπου η αμυγδαλιά και η ελιά ακόμη και η κάπαρη ευδοκιμούν, σε κλίμα σχεδόν νησιώτικο, ευδοκιμούσε πάντοτε και το ευλογημένο αμπέλι σε ένα τόσο αρμονικό συνδυασμό εδάφους και κλίματος ώστε η γύρω από τον Ίσμαρο περιοχή από τα πανάρχαια χρόνια να φημίζεται για τα κρασιά της.
Ο Ισμάριος και Μαρώνειος, αργότερα οίνος, ήταν γνωστός και περιζήτητος καθώς φανερώνεται και από αρχαία κείμενα, όπως στους «Δειπνοσοφιστές» του Αθήναιου και σε στίχους του Αρχίλοχου (725-650π.Χ.), του πατέρα της ιαμβικής και σκωπτικής ποίησης. Ας το ακούσουμε σε μετάφραση:        
«Στην άκρη του κονταριού μου το ψωμί μου.
 Στην άκρη του κονταριού μου το ισμαριώτικο κρασί. 
Πίνω στηριζόμενος στο κοντάρι μου.» 
Κι αργότερα όμως, κατά τα Βυζαντινά χρόνια, συνεχίζει να είναι γνωστό και να τραγουδιέται το Μαρωνίτικο κρασί : «Μαρωνίδος οίνου οπώρης και Μαρωνίδος οδμής νεκταρίης» όπως αναφέρει στα «Διονυσιακά» ο συγγραφέας Νόννος που έζησε το 5ο μ.Χ. αιώνα.
Αρχαίοι πέτρινοι ληνοί (πατητήρια) σώζονται και σήμερα λαξευμένοι σε μονόλιθους του Ισμάρου. Στις εξωτερικές γωνίες του πύργου του βυζαντινού τείχους σώζονται κτιστοί ληνοί για κοινή χρήση.
 Μαρτυρίες ότι εδώ καλλιεργούνταν σε μεγάλη έκταση αμπέλια.
Η αρχαία Μαρώνεια το 492 π.Χ. υποτάχθηκε στους Πέρσες. Ύστερα από τους Περσικούς πολέμους γίνεται μέλος της πρώτης Αθηναϊκής συμμαχίας. Μετά την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς το 405 π.Χ., πέρασε στην επιρροή των Λακεδαιμονίων, ενώ στα 377 π.Χ. γίνεται μέλος της δεύτερης τώρα Αθηναϊκής συμμαχίας.
 Η Μαρώνεια, κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη και αυτοδιοικούμενη πόλη-κράτος. Ήταν εμποροναυτικό και πολιτιστικό κέντρο της κλασσικής εποχής. Από εκείνη την εποχή σώζεται πάνω στον Ίσμαρο το τείχος που όριζε τα όρια της πόλης. Τότε στη Μαρώνεια κόπηκαν νομίσματα που κυκλοφορούσαν σ΄ολόκληρη την Βαλκανική αλλά και την Μ.Ασία. Η διακόσμηση των νομισμάτων αυτών φανερώνει ότι ως προστάτες θεούς οι αρχαίοι κάτοικοι της Μαρώνειας είχαν τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο, αλλά και ότι η άμπελος και κατά συνέπεια το κρασί είχαν γι αυτούς μεγάλη σημασία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα περισσότερα από τα νομίσματα αυτά είναι διακοσμημένα με την άμπελο. 
Στην αρχαία Μαρώνεια πρέπει να αναπτύχθηκε κάποια αξιόλογη πνευματική και πολιτιστική κίνηση, αναγκαίο και λογικό, τότε, συνακόλουθο της οικονομικής ανάπτυξης των Ελληνίδων πόλεων, χωρίς όμως να έχουμε σημαντικές πληροφορίες πάνω στο θέμα.
Ασφαλώς η Μαρώνεια δεν γέννησε έναν Δημόκριτο ούτε έναν Αριστοτέλη όπως τα Άβδηρα και τα Στάγειρα. Ωστόσο ξέρουμε πως ήταν η πατρίδα μιας γυναίκας φιλόσοφου της Ιππαρχίας,  (σπάνιο φαινόμενο για την εποχή) που γεννήθηκε στο δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα. 
Ο αδελφός της Ιππαρχίας, ο Μητροκλής, κυνικός φιλόσοφος και αυτός είναι ο δημιουργός του αστείου ανεκδότου. Της «Χρείας» όπως την ονόμασε. Ανάγκης δηλαδή. Κι ίσως ανάγκης ψυχικής για γέλιο. Την ειδοποιό διαφορά κατά μια άποψη, μεταξύ ανθρώπου και ζώου. 
Αυτός ο Μητροκλής ήταν δάσκαλος άλλου κυνικού φιλοσόφου του Μενίππου, γνωστού από τους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού και από μια φράση που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμε : “Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος”.
Το 350 π.Χ. υποτάχτηκε στον Φίλιππο τον Β΄ τον πατέρα του Μεγ. Αλεξάνδρου. 
Στην Ελληνιστική περίοδο βρέθηκε κάτω από την κυριαρχία των Πτολεμαίων. Έχουμε μάλιστα μια πληροφορία ότι κατά την περίοδο αυτή, κλήματα από τα αμπέλια της Μαρώνειας μεταφέρονται να φυτευθούν στην Αίγυπτο. Το 200 π.Χ. λεηλατήθηκε από τον Φίλιππο τον Πέμπτο, στη συνέχεια το 194 π.Χ. κατακτήθηκε από τον Αντίοχο της Συρίας και τέλος από τους Ρωμαίους. Στην Ρωμαϊκή εποχή θεωρείται ότι ανήκουν οι ληνοί, δηλαδή τα πατητήρια που βρέθηκαν λαξευμένοι σε μονόλιθους του τείχους.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετά ιστορικά στοιχεία που θα μας επιτρέψουν να παρακολουθήσουμε την πορεία της Μαρώνειας στους αιώνες που ακολούθησαν και κυρίως κατά την περίοδο ακμής και πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μόνον τα ερείπια πρωτοχριστιανικών ναών, τα τμήματα του Βυζαντινού τείχους, η εκλογή της σαν έδρα Μητρόπολης, η αναφορά της από βυζαντινούς συγγραφείς σαν μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της περιοχής μας επιτρέπουν να υποθέσουμε πως ήταν μια αξιόλογη πόλη.
Και τώρα για την νέα Μαρώνεια.
Για την Νέα Μαρώνεια δεν είναι βεβαιωμένο το πότε κτίστηκε. Έχουμε μόνον την γνώμη του γιατρού-ιστορικού Μελίρρυτου ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο και το τύπωσε το 1871 στην Κωνσταντινούπολη όπου αναφέρει ότι η νέα Μαρώνεια άρχισε να κτίζεται στις αρχές του 16ου αιώνα δηλαδή πριν 500 χρόνια. Πράγμα που αμφισβητείται. Μας λέει δε εκτός των άλλων πως η Μαρώνεια είναι μικρά κώμη αλλά κομψή κατά τας οικοδομάς «εσχάτως ανανεωθείσας και ολονέν κομψευομένας» και πως έχει 2000 περίπου κατοίκους καταγινομένους εις την γεωργίαν, δενδροφυτείαν, αμπελουργίαν, κτηνοτροφίαν και μεταξουργίαν.
Η Μαρώνεια στις αρχές του αιώνα μας είχε την εμφάνιση μιας πλούσιας και κομψής κωμοπόλεως. Στήθηκαν βρύσες, καμπαναριό ανάμεσα στις δυο εκκλησιές, το σχολείο δωρεά των αδελφών Χατζέα, και τα εμβάσματα από τους ξενιτεμένους Μαρωνίτες από χρόνο σε χρόνο περίσσευαν. 
Και ήρθαν οι βαλκανικοί πόλεμοι. 
Οκτώβρης του 1912. Η Μαρώνεια και ολόκληρη η Δυτική Θράκη  καταλαμβάνεται από τους Βούλγαρους. Τον Ιούλιο του 1913 απελευθερώνεται από τον Ελληνικό Στρατό και αγήματα του Ελληνικού στόλου αποβιβάζονται στην Παλαιοχώρα στο λιμάνι της αρχαίας Μαρώνειας. Η χαρά και τα πανηγύρια κράτησαν λίγες μέρες γιατί με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου η Δυτική Θράκη επιδικάστηκε στην Βουλγαρία και οι ελληνικές δυνάμεις αποχώρησαν. Τότε ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων της Θράκης, έχοντας ακόμη πικρή την γεύση της Βουλγαρικής κατοχής που προηγήθηκε, πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Η Μαρώνεια (όπως και η Κύρκη) ερημώθηκε τελείως. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στη Σαμοθράκη, τη Θάσο και την Καβάλα ακόμη και τον Βόλο ή σε χώρες του εξωτερικού.
Άρχισαν να επιστρέφουν λίγοι-λίγοι από το 1919 για να ολοκληρωθεί η παλιννόστηση με την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, με την οποία η Δυτική Θράκη έγινε οριστικά μέλος της Ελληνικής Επικράτειας. 
Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, νέα βουλγαρική κατοχή και νέα ερήμωση της Μαρώνειας που αρχίζει να ξαναζεί από το 1950 και δώθε.
Ο δικηγόρος Νίκος Νικολαϊδης που πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Μαρώνεια μαζί με τους γονείς του και τον αδελφό του Γιώργο Νικολαϊδη γνωστό γλύπτη καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών γράφει μεταξύ άλλων: Την Μαρώνεια την χαρακτηρίζει μια μοναδικότητα, όχι μόνο μέσα στον θρακικό αλλά και στον Πανελλήνιο χώρο. 
Πέρσες, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Τούρκοι και Βούλγαροι δεν κατόρθωσαν να απορροφήσουν τους κατοίκους της. Δεν κατόρθωσαν να την σβήσουν.
Και στάθηκε όρθια μέσα στους αιώνες.
Όμως μετά τις αλλεπάλληλες ερημώσεις και λόγω και της επέλασης της φυλλοξήρας, τα αμπέλια της καταστράφηκαν.
 Μόνον κάποια αγρίμια κρυμμένα στις ρεματιές εδώ κι εκεί σώθηκαν, όπου τα ανακαλύψαμε και τα αναπτύσσουμε με την νέα προσπάθεια αναβίωσης του ιστορικού αμπελώνα της Μαρώνειας. 
Με τις γνώσεις και το υψηλό αισθητήριο του Κ. Παύλου Αργυρόπουλου, τον επικεφαλή του οινολογικού τμήματος της “Ευαγγ. Τσάνταλης” αλλά και ψυχής της οινολογικής αξιολόγησης και προσαρμογής τόσο των αγριμιών αυτών όσο και των κοσμοπολίτικων ποικιλιών Chardonnay, Syrah αλλά και άλλων που ακολουθούν, ελπίζεται ότι το γλυκό άδολο θείο πιοτό που τραγούδησε ο Όμηρος, και που η γλυκιά μυρωδιά του στον κρατήρα ευωδίαζε θαυμαστή, να συνεχίσει να πλημμυρίζει πάλι τους σύγχρονους κρατήρες.

ΠΡΑΣΟΤΣΟΥΡΒΑΣ... ΑΠΟ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΟΡΜΕΝΙΟ...


  • 2 πράσα (τα ψιλοκόβουμε)
  • 1 φλιτζανάκι λάδι
  • 1 φλιτζανάκι ρύζι
  • 2 τσαμπούνες από κρεμμύδια
  • 1/2κιλό νερό λίγο δυόσμο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ψιλοκόβουμε τα πράσα και τις κορυφές των κρεμμυδιών. Τα σωτάρουμε στο λάδι και ρίχνουμε το νερό, Μόλις βράσουν ρίχνουμε
το ρύζι. Προς το τέλος ρίχνουμε το δυόσμο.
Λιώνουμε αλεύρι με νερό, το ρίχνουμε στην κατσαρόλα, ανακατεύουμε με την κουτάλα για να χυλώσει η σούπα και προσθέτουμε λίγο ξίδι.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΚΥΡΑ ΜΑΡΙΑ  ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ..


Τα αρπακτικά πουλιά και τα αιολικά πάρκα στη Θράκη

Όποια στιγμή κι αν στρέψεις το βλέμμα σου προς τον ουρανό της Θράκης, είναι σίγουρο ότι θα αντικρίσεις κάποιον φτερωτό ταξιδιώτη. Δεν είναι μυστικό άλλωστε ότι πολλά είδη αρπακτικών πουλιών επιλέγουν αυτό το μέρος για τις «βόλτες» τους. Πλούσια σε τροφή αλλά και σε σημεία για φώλιασμα, με κατάλληλο ανάγλυφο και ιδανικές ανεμολογικές συνθήκες, η Θράκη αποτελεί ίσως τον παράδεισό τους. Ο άνεμος της Θράκης είναι δώρο εξ’ ουρανού, τόσο για τα πουλιά που τα βοηθά να διανύουν μεγάλες αποστάσεις χωρίς σπατάλη ενέργειας, αλλά και για τον άνθρωπο που παράγει ηλεκτρική ενέργεια με ανεμογεννήτριες.

Για αυτόν τον λόγο, μεγάλο τμήμα της Θράκης έχει επιλεχθεί ως Περιοχή Αιολικής Προτεραιότητας (ΠΑΠ 1), στο πλαίσιο του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Δεδομένης αυτής της εξέλιξης και του αυξημένου επενδυτικού ενδιαφέροντος, αναμένεται μία αύξηση των αιολικών πάρκων στην περιοχή. Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει λοιπόν είναι το εξής: μπορούν να συνυπάρξουν τα αιολικά πάρκα με τα αρπακτικά πουλιά;
Προκειμένου να δοθούν ασφαλείς απαντήσεις σε αυτό το πολύπλοκο ερώτημα, το WWF παρακολουθεί και καταγράφει τις κινήσεις των αρπακτικών πουλιών στα αιολικά πάρκα και αξιολογεί τις πιθανές επιπτώσεις των υφιστάμενων ανεμογεννητριών. Επίσης σαρώνει τις ανεμογεννήτριες σε ακτίνα 50 μέτρων για να καταγράψει τη θνησιμότητα των αρπακτικών πουλιών.

Η καθημερινή μας διαδρομή έχει ως προορισμό της τα πανέμορφα Πομακοχώρια. Χωρισμένοι σε 2 ομάδες διασχίζουμε υπέροχες τοποθεσίες, αρπάζοντας την ευκαιρία να θαυμάσουμε τη φύση που οργιάζει γύρω μας. Φτάνοντας στα αιολικά πάρκα, αντικρίζουμε – σχεδόν πάντα – τους γύπες να αναζητούν τροφή, ενώ εμείς ξεκινάμε την αναζήτηση σε κάθε μία από τις ανεμογεννήτριες ξεχωριστά.
Περπατώντας, σαρώνουμε όλη την επιφάνεια στην πλατφόρμα κάθε ανεμογεννήτριας αλλά και στα πρανή όσο απότομα και δασωμένα κι αν είναι αυτά. Κάποιες στιγμές, το έργο μας «διακόπτεται» από την σκιά ενός γύπα ή κάποιου αετού που πετούν χαμηλά πάνω από τα κεφάλια μας ή από την καλημέρα ενός κτηνοτρόφου.
Μια από τις κυριότερες αρνητικές επιπτώσεις των αιολικών πάρκων στα πουλιά είναι η θνησιμότητα, λόγω πρόσκρουσης στα κινούμενα πτερύγια, στους πύργους ή στις σύνοδες εγκαταστάσεις, όπως τα αιωρούμενα καλώδια μεταφοράς ρεύματος.
Η πρόβλεψη τέτοιων κινδύνων και η προληπτική αντιμετώπισή τους, στη βάση της αρχής της προφύλαξης, είναι απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε οι περιβαλλοντικές ωφέλειες από τα αιολικά πάρκα να είναι ξεκάθαρες και να μην αμαυρώνονται από περιστατικά υποβάθμισης της πολύτιμης ορνιθοπανίδας. Με βάση αυτόν τον γνώμονα κινούμαστε και εμείς, αξιολογώντας τις επιπτώσεις των αιολικών πάρκων σε τοπικό επίπεδο. 

WWF

ΜΑΝΤΙ... ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ



Το μαντί είναι παραδοσιακό θρακιώτικο φαγητό, που έρχεται από τα βυζαντινά χρόνια και την περιοχή της Καπαδοκίας. Υπάρχουν πολλές εκδοχές της συνταγής του. Αν έχετε χρόνο, προτιμότερο είναι να ανοίξετε το δικό σας φύλλο και να φτιάξετε αυθεντικό ζωμό κρέατος με γίδα ή κατσίκι. Σύνηθες συνοδευτικό του πιάτου, που του ταιριάζει πολύ, είναι το σκορδάτο γιαούρτι. Του ταιριάζει, επίσης, και η σάλτσα ντομάτας με μυρωδικά.

                             Μαντί

Υλικά (για 40 με 45 κομμάτια)
1 κιλό κιμά (κατά προτίμηση μισό – μισό αρνίσιο και χοιρινό)
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
1 φλιτζάνι ρύζι καρολίνα
αλάτι & πιπέρι (προαιρετικά και κύμινο, ρίγανη, φύλλα μαϊντανού ψιλοκομμένα)
λίγο ελαιόλαδο
ζωμό κρέατος
φύλλο για πίτα

Εκτέλεση
Τσιγαρίζουμε στο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια και όταν ροδίσουν προσθέτουμε τον κιμά και τα μυρωδικά και τα αφήνουμε για λίγο στη φωτιά.
Βάζουμε το μίγμα σε ένα λεκανάκι, προσθέτουμε το ρύζι και λίγο νερό, ανακατεύουμε καλά και το αφήνουμε να κρυώσει αλλά και να μαλακώσει το ρύζι.
Κόβουμε το φύλλο σε τετράγωνα 7εκ Χ 7εκ και γεμίζουμε το καθένα με μια κουταλιά από το μίγμα του κιμά. Πιάνουμε τις 4 άκρες του φύλλου και τις ενώνουμε κλείνοντάς το σαν πουγκί.
Αλείφουμε ένα ταψί με λάδι, τοποθετούμε τα πουγκιά και τα ψήνουμε στο φούρνο στους 180οCεπί 15 με 20 λεπτά ώστε να ροδίσουν.
Με την τρυπητή κουτάλα βαφτίζουμε τα πουγκιά στο ζωμό του κρέατος, που πρέπει να είναι καυτός. Τα σερβίρουμε σε πιατέλα με λίγο ζωμό και με το συνοδευτικό της αρεσκείας μας (και αν έχουμε, με το βρασμένο κρέας στο πλάι).

ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΘΕΩΝ

 
 
Το κρασί είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της Σαμοθράκης και είναι βεβαιωμένη η έως μέθης κατανάλωσή του κατά τα «Μυστήρια και τις τελετές των Μεγάλων Θεών».

Τη δεκαετία του ’60 η φυλλοξήρα και η εγκατάλειψη λόγω μετανάστευσης κατέστρεψαν τα αμπέλια και στην απογραφή του ’80 η Σαμοθράκη εμφανίζεται με μηδέν.

Σήμερα, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και συνεχώς φυτεύονται νέα αμπέλια, που έχουν πλέον φτάσει τα 120 περίπου στρέμματα.


Ο Αμπελουργικός Συνεταιρισμός Σαμοθράκης δημιουργήθηκε πριν 6 χρόνια και αριθμεί περί τα 65 μέλη.

Ο πρόεδρός του κος Παντελής Ξύκης μας λέει ότι το παλιό πέτρινο σχολείο στους Κάτω Καρυώτες (στο μέσο της βόρειας ακτής του νησιού) έχει ανακαινιστεί και έχει εγκατασταθεί άμβυκας που παράγει 3 με 3.5 τόνους τσίπουρο ετησίως, με αυξητικές τάσεις.

Στις προθέσεις του συνεταιρισμού είναι η προσθήκη μικρής οινοποιητικής μονάδας και η τυποποίηση του προϊόντος, το οποίο δεν επαρκεί για τις ανάγκες των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών του νησιού.


Εκ των παλαιοτέρων παραγωγών κρασιού είναι ο κος Χρήστος Ατζανός στην Καμαριώτισσα, που μετέδωσε το μεράκι του και σε πολλούς άλλους.

Μεταξύ αυτών και ο γιος του Παναγιώτης ο οποίος στα 4 στρέμματα του πατέρα του προσέθεσε το 2008 άλλα 10. Το κρασί που παράγει (λευκό από μοσχάτο Αλεξανδρείας και ερυθρό από μοσχάτο Αμβούργου, καμπερνέ σοβινιόν και σιρά) το διαθέτει κυρίως σε ασκό.

Από μεράκι, όμως, εμφιαλώνει πειραματικά περί τις 250 φιάλες από τον κάθε τύπο.

«Ο Ορφέας στην Θράκη, μια δική μας υπόθεση»


«Ο Ορφέας στη Θράκη μια δική μας υπόθεση» τιτλοφορείται το 3ο πανελλήνιο συνέδριο για τον Ορφέα που διοργανώνει η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Ροδόπης – Έβρου την Παρασκεύη 1 και το Σάββατο 2 Οκτωβρίου στην Αλεξανδρούπολη. Στην εναρκτήρια τελετή του θα παρουσιαστεί σε πρώτη εκτέλεση το έργο «Ορφικόν Ι» του Θανάση Τρικούπη για οργανικό και φωνητικό σύνολο, εφηβικό χορό και ηλεκτρονικά. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Πρόγραμμα
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
Τελετή έναρξης: 20.00 Εισαγωγική ενημέρωση Γεώργιος Ι. Μηνόπουλος πρόεδρος νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Ροδόπης – Έβρου προσφωνήσεις, εναρκτήρια ομιλία «Μύηση, μύστης, μυστήρια» ομιλήτρια: Μάρω Παπαθανασίου. Μουσική εκδήλωση: Θανάσης Τρικούπης: ΟΡΦΙΚΟΝ Ι - Για φωνητικό και οργανικό σύνολο, εφηβικό χορό και ηλεκτρονικά (κείμενο: Ορφικός Ύμνος: αρ.38 «Κουρήτων θυμίαμα λίβανον» Ορφικός Ύμνος: αρ.31 «Ύμνος Κουρήτων»). 21.30 Δεξίωση, 22.00 Τηλεσκοπική παρατήρηση του έναστρου ουρανού με τη συμμετοχή του συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Θράκης
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Ομιλίες - συζητήσεις: 9.00 Συντονιστές: Γιώτα Πρέκα, Παναγιώτης Παπαδήμα Αντωνίου - «Από τον Ορφέα στην αστροφυσική των προσωκρατικών» Ομιλητής: Ξενοφών Μουσάς. 10.00 Συντονιστές: Δημήτρης Μάτσας, Αλεξάνδρα Μποτονάκη «Ο Ορφέας και η ιερά νήσος Σαμοθράκη» Ομιλητής: Πασχάλης Χριστοδούλου. 11.00 Διάλειμμα. 11.30 Συντονιστές: Γεώργιος Τσουμής Σταύρος Παπαθανάκης «Η συμβολή του ορφικού «Πνεύματος» στη συγκρότηση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού». Ομιλητής: Παναγιώτης Καρακατσάνης. 12.30 Ανοιχτή συζήτηση Συντονιστής: Γεώργιος Ι. Μηνόπουλος «Ο Ορφέας στη Θράκη – Μια δική μας υπόθεση;».

Όταν η Θράκη γέννησε τη μουσική
Στ' αρχαία χρόνια, όταν η μουσική ήταν συνώνυμη με την ιερότητα και το μυστήριο, η Θράκη έμελε να φιλοξενήσει, στους όμορφους τόπους της, τους πρώτους και σημαντικότερους έλληνες μουσικούς και υμνωδούς.
Η Δήλος μπορεί να έδωσε καταφύγιο στη γέννηση του θεού της μουσικής και να έγινε το αγαπημένο νησί του Απόλλωνα, την τέχνη του όμως αυτός θέλησε να την παραδώσει σε ένα παιδί της Θράκης, τον ΟΡΦΕΑ...
Ο μύθος λέει πως ο Απόλλωνας στον Ορφέα χάρισε τόσο την απαράμιλλη τέχνη του στο παίξιμο της λύρας όσο και μαντικές δυνάμεις. Του έδωσε ακόμα και την πεντάχορδη λύρα του (το όργανο που εφηύρε ο Ερμής, απ' τον οποίο και το πήρε ως δώρο ο Απόλλωνας), στην οποία αργότερα ο Ορφέας πρόσθεσε δύο ακόμα χορδές.
Γιος του πρίγκιπα της Θράκης Οίαγρου και της Μούσας Καλλιόπης, προστάτιδας της Επικής Ποίησης, ο Ορφέας υπήρξε ο πρώτος και ο μεγαλύτερος σε ικανότητα και τέχνη μουσικός. Με δασκάλες τις Mούσες, το παίξιμο και η φωνή του μάγευε ανθρώπους και ζώα, ημέρευε ακόμα και τους «θυμούς» της φύσης και μετακινούσε μέχρι και τα βουνά και τα δέντρα.
Με τη σαγίνη της μουσικής του μάγεψε και την Ευρυδίκη κι αυτός μαγεμένος απ' τη δική της ομορφιά αποφάσισε σύντομα να την κάνει γυναίκα του. Οι μοίρες όμως άλλα είχαν ορίσει για τη ζωή τους. Λίγες μέρες μόλις μετά το γάμο τους, μια οχιά δάγκωσε την όμοφη κοπέλα και την έστειλε στον κρύο κόσμο του Πλούτωνα. Ο Ορφέας, μη μπορώντας να αντέξει το χαμό της αγαπημένης του, αποφασίζει να κατέβει στον Αδη, για να την πάρει.
Στο παίξιμο της λύρας του, που κάποτε ακινητοποίησε τις συμπληγάδες πέτρες, δίνοντας την ευκαιρία να περάσουν ανάμεσά τους τα πλοία των αργοναυτών και νάρκωσε τον δράκοντα της Κολχίδας, που φυλούσε το «χρυσόμαλλο δέρας», ούτε ο Άδης μπορούσε να αντισταθεί. Ο φύλακας Κέρβερος χαλάρωσε στους θελκτικούς ήχους των χορδών και της φωνής του Ορφέα, ο Τάνταλος ξέχασε τη δίψα του, οι Ερινύες δάκρυσαν κι ο Πλούτωνας με την Περσεφόνη τόσο που συγκινήθηκαν ώστε του έδωσαν την άδειά τους να πάρει μαζί του την Ευρυδίκη και να γυρίσουν οι δυο τους στον πάνω κόσμο, στη ζωή. Υπό έναν όμως όρο.... Μέχρι να φτάσουν στον πάνω κόσμο, ο Ορφέας δεν έπρεπε να γυρίσει να αντικρίσει την Ευρυδίκη. Οι πύλες του Άδη άνοιξαν, μα πριν ακόμα προλάβουν να τις διαβούν, ο Ορφέας, απ' τη μεγάλη του επιθυμία να αντικρίσει την αγαπημένη του, παραβίασε τον όρο, με αποτέλεσμα η Ευρυδίκη να μείνει για πάντα πλέον στον κόσμο των νεκρών.

Συντονιστές – ομιλητές του συνεδρίου
Παναγιώτης Αντωνίου, διδάκτωρ Ακτινοφυσικής, Παναγιώτης Καρακατσάνης, καθηγητής Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Π.Θ., Δημήτριος Μάτσας, αρχαιολόγος, προϊστάμενος ΙΘ’ Εφορείας Προιστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων, Γεώργιος Μηνόπουλος, ομ. καθηγητής Χειρουργικής, Ξενοφών Μουσάς, αν. καθηγητής Φυσικού Τμήματος Πανεπιστημίου Αθηνών, Αλεξάνδρα Μποτονάκη, φιλόλογος, Σταύρος Παπαθανάκης, δημοσιογράφος-εκδότης περιοδικού «Βορρέας», Μάρω Παπαθανασίου, αν. καθηγήτρια Ιστορίας Φυσικών Επιστημών, τμήμα Μαθηματικών Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώτα Πρέκα, επ. καθηγήτρια Αστροφυσικής, Φυσικού Τμήματος Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθανάσιος Τρικούπης, συνθέτης – διευθυντής ορχήστρας, διδάκτωρ Μουσικολογίας, Γεώργιος Τσουμής, επ. καθηγητής, τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ. και Πασχάλης Χριστοδούλου, δρ. χημικός-μηχανικός. 
 
ΠΗΓΗ: ΓΝΩΜΗ ΕΒΡΟΥ

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης... ελπίζουμε σύντομα!!!



Ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς: ὅραμα ζωῆς τῆς ΑΘΠ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Ἡ Ἑστία ἐνεργὸς συμπαραστάτις τοῦ Πατριάρχου.


"Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκείας καί τῆς ἐκφράσεως ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα μία δυνατή καί σφριγηλή πολιτισμένη κοινωνία ἡ ὁποία δυναμώνει τό θεσμό τοῦ κράτους. Γι’ αὐτό τόν λόγο, ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης θά στείλει ἠχηρό μήνυμα ἐντός καί ἐκτός Τουρκίας. Ἡ ἀκλόνητη δέσμευση στό γράμμα του νόμου ἀποτελεῖ τήν μόνη ὁδό διά τῆς ὁποίας ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀσφάλεια ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν δίκαιη μεταχείριση ὅλων τῶν ἀνθρώπων "

Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μετά τήν ἀναστολή τῆς λετουργίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης τό 1971, τοῦ πνευματικοῦ ἐπιτελικοῦ κέντρου αὐτοῦ, χάρη στίς ἀκατάβλητες προσπάθειες καί τούς σθεναρούς ἀγῶνες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου γιά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Σχολῆς, διατηρεῖ τό θέμα στό πλαίσιο τῶν ἐξελίξεων τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς σκηνῆς τῆς προστασίας τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί τῶν πολιτικῶν καί θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν αὐτοῦ.

Ἡ ἀνάδειξη τοῦ θέματος τῆς ἐπαναλειτουργίας τῆς Σχολῆς ὡς κριτηρίου ἒνταξης τῆς Τουρκίας στήν Ε.Ε. ἐπιβεβαιώνει ὂχι μόνον τήν ἀναγνώριση ἑνός παναθρώπινου δικαιώματος, ἢτοι τῆς ἐλευθερίας πρόσβασης στά μορφωτικά ἀγαθά γιά τήν καλλιέργεια καί ἀνάπτυξη τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ ἀτόμου, ἀλλά καί τή σημασία αὐτῆς γιά τήν ἂσκηση τοῦ οἰκουμενικοῦ ρόλου τοῦ σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας.Ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς τροφοῦ Σχολῆς εἶναι τό κοινό ὃραμα τῶν πνευματικῶν της τέκνων καί, ἰδιαίτερα, στόχος ζωῆς τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ἡ παρατεινόμενη ἂρνηση τῶν τουρκικῶν Ἀρχῶν δέν ἲσχυσε ν’ἀποδυναμώσει τήν προσδοκία τῆς δικαίωσης τοῦ αἰτήματος μέ τή χάρη τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ. 


Η βιβλιοθηκη της Σχολής της Χάλκης


Ἡ Βιβλιοθήκη τῆς Σχολῆς Θεολογική Σχολή ΧάλκηςἩ Βιβλιοθήκη τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης ἢ Βιβλιοθήκη τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης συνδέεται μέ τήν ἱστορία τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος καί φθάνει στούς βυζαντινούς χρόνους, μέχρι τό Θεόδωρο τόν Στουδίτη. Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνης Γ’ (1565 μ.Χ.) ὑπῆρξε ὁ σημαντικότερος ὀργανωτής αὐτῆς καί δώρησε σ’αὐτή τριακόσια χειρόγραφα. Ἀπό αὐτά πολλά σώζονται, σήμερα, στήν Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.  Ἡ Βιβλιοθήκη, ἰδιαίτερα ἀπό τό 1951 καί ἑξῆς, στό πλαίσιο τῆς ἀναδιοργάνωσης τῆς Σχολῆς ἐντάσσεται σ’ ἓνα πρόγραμμα ἐκσυγχρονισμοῦ, μέ τή σύσταση τριμελοῦς εἰδικῆς ἐκ Καθηγητῶν τῆς Σχολῆς Ἐπιτροπῆς. Ἡ Βιβλιοθήκη ἑνός ἱδρύματος ἐπιστημονικῆς ἒρευνας συνιστᾶ αὐτονόητη ὑποδομή γιά τήν ἀποτελεσματική λειτουργία του. Ἡ προσπάθεια γιά τήν ἀνανέωση καί τόν ἐμπλουτισμό τῆς Βιβλιοθήκης ἒτυχε τῆς πρόθυμης ἀνταπόκρισης ἀπό μέρους ἀνωτέρων ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων, ἐκδοτικῶν ὀργανισμῶν Ἐκκλησιῶν, συγγραφέων καί ἀποφοίτων τῆς Σχολῆς μέ δωρεές τῶν προσωπικῶν τους βιβλιοθηκῶν.  Ἡ προσπάθεια τῆς Ἐπιτροπῆς ἦταν ἐξαιρετικά ἀποδοτική καί συνέπεσε μέ τήν ἐμφάνιση μιᾶς ἐντυπωσιακῆς θεολογικῆς ἐργογραφίας ἀνά τόν κόσμο, λόγῳ σημαντικῶν πρωτοβουλιῶν πού ἀναλαμβάνονται ἀπό μέρους τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Ἐκκλησίας ἐπί ζωτικῶν θεολογικῶν θεμάτων καί διεκκλησιαστικῶν πρωτοβουλιῶν. Ἒτσι, πέραν τῶν πολύτιμων σειρῶν κριτικῶν ἐκδόσεων τῆς πατερικῆς Γραμματείας, τῶν πρακτικῶν τῶν ἱερῶν Συνόδων κ. ἂ. βασικῶν κειμένων γιά τή θεολογική ἒρευνα, ἡ Βιβλιοθήκη ἀπέκτησε πλῆθος συγγραμμάτων, πού καλύπτουν ὃλο τό φᾶσμα τῶν γνωστικῶν ἀντικειμένων τῆς ἱερῆς ἐπιστήμης καί εἶναι προϊόν τῆς σύγχρονης θεολογικῆς ἒρευνας. Ἐπίσης, διαθέτει τμῆμα περιοδικῶν ἐκδόσεων κειμένων θεολογικοῦ ἐνδιαφέροντος, ἑλληνικῶν καί ξενόγλωσσων ἐπιστημονικῶν περιοδικῶν, πού καλύπτουν τό σύγχρονο διαχριστιανικό θεολογικό προβληματισμό.  Σήμερα, ἡ Βιβλιοθήκη τῆς Σχολῆς, ἀνακαινισμένη καί ὀργανωμένη σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς σύγχρονης βιβλιοθηκονομίας, διαθέτει ἂνετα ἀναγνωστήρια, μέ τόν ἀπαραίτητο σύγχρονο ἐξοπλισμό γιά τόν ἐπισκέπτη ἐρευνητή.

Να ιδρυθεί Μουσείο ή Πολιτιστικό Κέντρο του Ελληνισμού της Πόλης στην Κωνσταντινούπολη


Ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών προτείνει και ζητά από την Τουρκική Κυβέρνηση να μεριμνήσει και συνάμα να χρηματοδοτήσει, την ίδρυση ενός Μουσείου η Πολιτιστικού Κέντρου του Ελληνισμού της Πόλης το οποίο μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει:
• Αρχειακό υλικό και φωτογραφίες από την επιστράτευση των ομογενών ηλικίας 20-45 ετών στα βάθη της Ανατολής, σε ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης καταναγκαστικής εργασίας το 1941 (στα πρότυπα της Χιτλερικής Γερμανίας).
• Βιβλία και αρχειακό υλικό από το δυσβάστακτο «Φόρο Περιουσίας» ( Varlik Vergisi) που επεβλήθη στους μη μουσουλμάνους το 1943.
• Αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και οπτικοακουστικό υλικό από τους βανδαλισμούς, δολοφονίες και βιασμούς από τα γεγονότα της 6/7 Σεπτεμβρίου 1955.
• Φωτογραφίες και μαρτυρίες από τις ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ των ελλήνων υπηκόων ομογενών το 1964 και τέλος
• Να επιστραφεί στο παραπάνω Μουσείο ή Πολιτιστικό Κέντρο η παρανόμως κατασχεθείσα βιβλιοθήκη και το αρχειακό υλικό του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ το οποίο αποτελεί πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά του απανταχού της γης ελληνισμού.

Διεθνές φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών και νέων μέσων στην Ορεστιάδα



Η 6η διοργάνωση του διεθνούς φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών και νέων μέσων “Athens Video Art Festival 2010”, περιοδεύοντας στην ελληνική περιφέρεια με την συνδιοργάνωση της γενικής γραμματείας Νέας Γενιάς παρουσιάζεται για πρώτη φορά 25 – 26 Σεπτεμβρίου στην Ορεστιάδα.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών και νέων μέσων της Ελλάδας, που εκπροσωπεί την χώρα μας διεθνώς κερδίζοντας φορείς, κοινό, και την υποστήριξη περισσότερων από 7.200 καλλιτεχνών από 50 χώρες από όλο τον κόσμο. Η παρουσίαση του γεγονότος στοχεύει στην ανάδειξη, εξέλιξη και εξάπλωση του σύγχρονου πολιτισμού και την επικοινωνία των ψηφιακών τεχνών μακριά από τα αστικά κέντρα.


Το κοινό της Ορεστιάδας, θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει εντυπωσιακές προβολές video art, animation καθώς και εκθέσεις βίντεο – εγκαταστάσεων και ψηφιακής εικόνας (digital image), δίνοντας ενεργά το παρόν στην μεγάλη αυτή γιορτή του σύγχρονου πολιτισμού. Θέλοντας να δώσουμε μια επιπλέον έμφαση σε θέματα οικολογίας και κοινωνικής ευαισθητοποίησης θα παρουσιαστεί η φετινή θεματική ενότητα «Feel Free To Feel Green», με «περιβαλλοντικά - ευαίσθητα» έργα όλων των κατηγοριών, που αφορούν την ευρύτερη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με τη φύση.

Παρουσίαση του βιβλίου "Η Θράκη μέσα από τα μάτια δύο γάλλων περιηγητών" στην Αλεξανδρούπολη


Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ροδόπης - Έβρου, ο Σύλλογος Ελληνογαλλικής Φιλίας "Το Σπίτι της Αντουανέττας" και το βιβλιοπωλείο "Παπασωτηρίου" πραγματοποίησαν την εκδήλωση με θέμα: "Η Θράκη μέσα από τα μάτια δύο γάλλων περιηγητών: εντυπώσεις και συναισθήματα που κατέγραψαν σε έναν ταξιδιωτικό οδηγό".
 
Αξιοσημείωτο γεγονός αποτελεσε ότι για πρώτη φορά εκδίδεται ταξιδιωτικός οδηγός για τη Θράκη στη γαλλική γλώσσα και μάλιστα από γάλλους συγγραφείς.
 
Η εκδήλωση συνοδεύτηκε από την προβολή φωτογραφιών και τη ζωντανή εμπειρία των γάλλων συγγραφέων και πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Ιστορικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου

Χορηγός κρασιών: Γαλλικό Προξενείο Θεσσαλονίκης

ΜΟΥΣΤΟΚΟΥΛΟΥΡΑ

Υλικά: 1 κιλό αλεύρι
  ½ του  νεροπότηρου λάδι
  250 γραμμάρια ζάχαρη
  1 νεροπότηρο  μούστο
  1 κοφτή κουταλιά αμμωνία
  ½ νεροπότηρο νερό
  Σουσάμι
 

Εκτέλεση: Ανακατεύουμε τα υλικά μέχρι να δέσει η ζύμη. Πλάθουμε τα κουλούρια δίνοντας διάφορα σχήματα και τα τοποθετούμε στο  ταψί ή σε λαμαρίνα. Τα αλείφουμε με νερό και τα πασπαλίζουμε με το σουσάμι. Τα σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και τα ψήνουμε σε δυνατό φούρνο.

Ένα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο ραψωδό της αισιοδοξίας, Κώστα Βάρναλη



Γεννήθηκε το 1883 στον Πύργο της Βόρειας Θράκης (Ανατολική Ρωμυλία). Αφού αρίστευσε στην Αστική Σχολή Πύργου, φοιτά στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία Φιλιππούπολης και από κει με υποτροφία σπουδάζει στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών και στο Παρίσι. Όταν επιστρέφει, εργάζεται ως καθηγητής και αρχίζει να δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα. Το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας του θερμαίνει την καρδιά και γράφει συνεχώς στίχους παρακινώντας όλους προς τη μεγάλη Ελλάδα, που θα σήμανε την ένωση και της δικής του πατρίδας. Το 1924 διορίζεται καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο διδασκαλείο Μέσης εκπαίδευσης και ταυτόχρονα καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Τα έργα του εντάσσονται σε τρεις κατηγορίες: ποιητικά, πεζογραφικά, κριτικά. Είναι μεγάλος λυρικός και σατιρικός ποιητής, δυνατός και εύστοχος πεζογράφος, διεισδυτικός κριτικός. Μέσα από αυτά οριοθετείται ένας νέος κόσμος, ο κόσμος της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας. Σημαντικότερά του έργα: "Το φως που καίει", "Σκλάβοι πολιορκημένοι", Ή αληθινή απολογία του Σωκράτη", Ή μάνα του Χριστού". Ο Κώστας Βάρναλης κατέχει σημαντική θέση ανάμεσα στους κλασσικούς του νεοελληνικού λόγου και πολύ εύστοχα ο Γ. Βαλέτας χαρακτηρίζει το Βάρναλη «ραψωδό της αισιοδοξίας, της πίστης στον άνθρωπο και στις Λαογέννητες δυνάμεις σε πανανθρώπινη κλίμακα».

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Παιδικά παιχνίδια στη Μικρασία




Από το Ημερολόγιο 2010 της Ενωσης Μικρασιατών Θήβας με τίτλο ‘»τα παιδικά
παιχνίδια στη Μικρασία» θα πραγματοποιηθεί επίδειξη των παιχνιδιών
από τους μαθητές του 3ου Δημοτικού Σχολείου Συνοικισμού Θήβας την
Παρασκευή 1 Οκτώβρη 2010 στις 11:00 το πρωί, ανοίγοντας έτσι τις εκδηλώσεις μνήμης ΙΩΝΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ (ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΑ 2010). Στο ημερολόγιο της Ενωσης Μικρασιατών
Θήβας, παρουσιάζονται παιχνίδια της Μικράς Ασίας με ρίζες στην Αρχαία
Ελλάδα, οι Βόλοι-Βόλια-Μπίλιες, τα τσερκένια (αετοί), δεν περνάς κυρά Μαρία, οι κούνιες, η λαμπρίτσα (παπαδιά),περνά περνά η μέλισσα, το δαχτυλίδι, σαλίγκαρος, κουτσό-κουσατέ, Τυφλόμυγα, στραβομούτζουρε kob-ebe (τυφλή γιαγιά), πινακωτή, πινακουτά, στεφάνι-ρόδα ή τροχός- η αρχαία κρικηλασία, αμπάριζα ή σκλαβάκια, το λιθάρι-κουβέτασι, μπιζ, σφεντόνα, τραμπάλα, αιώρα ή βραχιόνιος, το γιάντες, ξυλίκι-βέργα-τζομέτ, κρυφτό- καμμιστό,τα κότσα, τα τσόνια, η μακριά γαϊδούρα, τα παλούτσα, καικάτσα, σβούρα κα


Evrospower.gr H δύναμη του Έβρου

Μάγεψε τη σχολή της Χαλκης η Ευανθία Ρεμπουτσικα

Με τους ανατολίτικους ήχους της συμφιλίωσης που αποπνέει η μουσική της Ευανθίας Ρεμπουτσικα άνοιξε τις πύλες της για πολιτιστικούς λόγους η θεολογική σχολή της Χάλκης, παρουσία του οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Την ιστορική αυτή στιγμή, η Ελληνίδα συνθέτρια, Ευανθία Ρεμπούτσικα, και δύο Τούρκοι ερμηνευτές βρέθηκαν μαζί στη σκηνή, αποδεικνύοντας ότι η Τέχνη ενώνει τους λαούς και ανυψώνει το πνεύμα, ενώ το κοινό που βρέθηκε εκεί, από διάφορα σημεία της Ελλάδος (την εκδήλωση παρακολούθησαν και Εβρίτες) έζησε μοναδικές στιγμές. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος στον χαιρετισμό του μεταξύ άλλων είπε «Έστω η συναυλία να καταστεί προανάκρουσμα επαναλειτουργίας της Σχολής και έμμεσος κρούσις κώδωνος ενάρξεως των μαθημάτων. Η συνθέτης Ευανθία Ρεμπούτσικα νάναι το φωτεινό το αστέρι στην ευχή που κάνουμε όλοι». Από τις 18:30 το απόγευμα πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στον προαύλιο χώρο της σχολής για να απολαύσει τη μουσική πανδαισία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και των Τούρκων συναδέλφων της Σιχάν Οκάν και Ντιλέκ Κοτς. Περισσότεροι από 1000 έλληνες αλλά και τούρκοι επισκέπτες παρακολούθησαν την συναυλία. Στον προαύλιο χώρο, στους Κήπους της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ξεδιπλωθήκαν οι ονειρικές μελωδίες της Ευανθίας Ρεμπούτσικα σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο πρόγραμμα με τη συμμετοχή δύο σπουδαίων Τούρκων ερμηνευτών: του Cihan Okan, συνεργάτη της δημιουργού από το soundtrack της ταινίας «Babam ve Oglum» και της Dilek Koc με την οποία η Ευανθία έχει συνεργαστεί στο soundtrack της «Πολίτικης Κουζίνας». Η πρόσβαση στο νησί της Χάλκης έγινε με τα γνωστά καραβάκια από την Κωνσταντινούπολη και η μετακίνηση στην Σχολή πραγματοποιήθηκε με τις κλασικές άμαξες που βρίσκονται στο Πριγκηπονήσι. Aξίζει να σημειωθεί, πως παράλληλα, στο χώρο της θεολογικής σχολής φιλοξενείται η έκθεση με τίτλο «Ιχνηλατώντας την Πόλη». Πρόκειται για έκθεση μιας ομάδας εικαστικών από την Ελλάδα μεταξύ των οποίων ο Αλέκος Φασιανός η Νατάσσα Πουλαντζά, η Ελιάννα Προκοπίου, Παύλος Σάμιος, ημήτρης Σαρασίτης, Χρίστος Σιμάτος, Δημήτρης Σκουρογιάννης, Ευγένιος Σπαθάρης, Μάριος Σπηλιόπουλος, Αντώνης Στάβερης, Μαρίνα Στελλάτου. Τα έργα, που δημιουργήθηκαν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους για τις ανάγκες της έκθεσης, «ιχνηλατούν», και αναγιγνώσκουν στιγμιότυπα μυθολογικά, ιστορικά και καθημερινά, ενθυμήσεις από την αρχαιότητα, βυζαντινές μνήμες, βίους αυτοκρατόρων και αγίων, χορούς δερβίσηδων, ρομαντικές περιπλανήσεις περιηγητών, χειρόγραφα σημειωματάρια και χάρτες, νεότερα ενθυμήματα και ιστορικές φωτογραφίες και κειμήλια, παράδοξα οικείες ζωγραφιές του Μελίν, παράδοξα οικείες φωτογραφίες του Αρά Γκιουλέρ, καθημερινές εικόνες από την Πόλη, τα σπίτια, τις εκκλησίες, τους δρόμους, τα καφενεία, τις αγορές και τα παράλια αλλά και έργα περισσότερο νοηματικά και αφαιρετικά, που ως αφετηρία έμπνευσής τους έχουν τα αρχετυπικά ψήγματα του πολιτισμού της Πόλης Να σημειωθεί πως από τον Έβρο τη μοναδική αυτή βραδιά παρακολούθησαν πενήντα περίπου μέλη του Συλλόγου Αρχαιοφίλων. Οι φίλοι του πολιτισμού. επισκέφθηκαν επίσης το Πατριαρχείο, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, και σημαντικά μνημεία και εκκλησίες της Πόλης.


Evrospower.gr H δύναμη του Έβρου

Location:Κωνσταντινούπολη

Ads Inside Post

Comments system

Disqus Shortname

Flickr User ID