Ο ΝΟΜΟΣ ΕΒΡΟΥ

Ο Νομός 'Εβρου είναι από τους μεγαλύτερους της χώρας και βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Ελλάδας και σε ιδιαίτερα στρατηγικό σημείο. Ο 'Εβρος χαρακτηρίζεται για τις φυσικές του ομορφιές αλλά και για τις περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος όπως το Δέλτα του ποταμού 'Εβρου, το Δάσος της Δαδιάς, τη Σαμοθράκη αλλά και για τα σημαντικά μνημεία ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Υπάρχουν επίσης θαυμάσιες παραλίες και σύγχρονες τουριστικές μονάδες αλλά προσφέρονται και εναλλακτικές μορφές τουρισμού όπως ιαματικός, φυσιολατρικός κ.λ.π.

Πύλη της Ευρώπης προς την Ανατολή και ο μεγαλύτερος νομός της Θράκης, ο Νομός Εβρου είναι ο βορειοανατολικότερος της Ελλάδας, στην οποία ενσωματώθηκε το Μάιο του 1920 μετά την εφαρμογή της Συνθήκης των Σεβρών (1919). Προς βορράν και βορειοδυτικά συνορεύει με τη Βουλγαρία, προς ανατολάς με την Τουρκία, με φυσική μεθόρια γραμμή τον ποταμό από τον οποίο έλαβε το όνομά του. Στα δυτικά γειτνιάζει με το Νομό Ροδόπης και νότια βρέχεται από το Θρακικό πέλαγος.
Η συνολική έκταση του νομού είναι 4.242τ.χμ., ενώ, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή (1991), ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 148.486 κατοίκους. Οπως και στην υπόλοιπη Θράκη, μεγάλο μέρος του πληθυσμού προήλθε από την αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών που συνόδευσε την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923).
Διοικητικά, ο Νομός Εβρου διαιρείται σε πέντε επαρχίες (Αλεξανδρούπολης, Διδυμότειχου, Σαμοθράκης, Σουφλίου και Ορεστιάδας), οι οποίες αποτελούνται από 13 δήμους και 176 οικισμούς, με πρωτεύουσα την πόλη της Αλεξανδρούπολης, το μοναδικό μεγάλο λιμάνι της Θράκης και ο σπουδαιότερος συγκοινωνιακός και εμπορικός κόμβος της περιοχής.

Η γεωγραφική θέση του νομού και η μορφολογία του εδάφους του, σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες και τις ήπιες ανθρωπογενείς επιδράσεις, συντελούν στην ύπαρξη μοναδικής βιοποικιλότητας, από τις πιο πλούσιες σε όλη την Ευρώπη. Τόσο στη χλωρίδα όσο και στην πανίδα συγκαταλέγονται σπάνια είδη, πολλά από τα οποία είναι υπό εξαφάνιση, με αποτέλεσμα σημαντικά τμήματα του νομού, όπως το Δάσος της Δαδιάς και το Δέλτα του Εβρου, να έχουν ανακηρυχθεί προστατευόμενοι βιότοποι που διέπονται από τη διεθνή και την ελληνική νομοθεσία.