του δάσους και των αρπακτικών, της Οικολογίας και της ομορφιάς.
Δάσος της δαδιάς
4η διαδρομή
του ποταμού και των συνόρων, του δέλτα και των πουλιών.
ΠΟΤΑΜΌΣ ΈΒΡΟΣ-ΔΈΛΤΑ
5η διαδρομή
του πελάγους και των δελφινιών, της «Νίκης» και των «Μεγάλων Θεών».
ΤΑ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΗΣΑ
Τα Πριγκιποννήσια (Κόκκινα νησιά) βρίσκονται στη θάλασσα του Μαρμαρά, προς τα ασιατικά παράλια και έχουν εξελιχθεί πολύ από τότε που χρησιμοποιούνταν ως τόπος εξορίας και φυλάκισης. Το 19ο αιώνα, «ανακαλύφτηκαν» ως πλέον ο κατάλληλος τόπος για πολυτελείς διακοπές της ελίτ των μη μουσουλμάνων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης. Σήμερα, είναι ένα από τα τελευταία μέρη που προσφέρουν μια φευγαλέα ματιά στο παλιό, πολυπολιτισμικό εθνικό μείγμα της Πόλης: Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι συναντιούνται ακόμη με Τούρκους στις τοπικές πλατείες, κάτι που δεν συμβαίνει πλέον στην Πόλη, ενώ οι εκκλησίες είναι περισσότερες από τα τζαμιά.
Σχεδόν όλα τα σπίτια είναι φτιαγμένα από ξύλο, φθαρμένο πια, με δαντελωτά κτερίσματα που στολίζουν φανταστικές επαύλεις με τους περιποιημένους κήπους. Στους δρόμους δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος από τα πέταλα των αλόγων που σέρνουν τις άμαξες. Μια επίσκεψη στα Πριγκηπονήσσια θυμίζει ταξίδι στο χρόνο, και συγκεκριμένα τον 19ο αιώνα – αίσθηση που γίνεται πιο έντονη το χειμώνα, όταν εξαφανίζονται οι ορδές των εκδρομέων του καλοκαιριού.
Υπάρχουν συνολικά 9 νησιά, από τα οποία μπορείτε να επισκεφθείτε τα τέσσερα. Πιο μακριά από την ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη (20χλμ) βρίσκεται η Πρίγκηπος το οποίο είναι το μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές. Παραδοσιακά κατοικούταν από έναν μεγάλο εβραϊκό πληθυσμό. Το Kinaliada (Πρώτη) είναι κυρίως αρμένικο, η Αντιγόνη ελληνικό, και η Χάλκη κυρίως τούρκικο.
Τακτικά φέρι για τα νησιά ξεκινούν από το Adalar Iskele, που είναι το πλησιέστερο λιμάνι στο σιδηροδρομικό σταθμό Sirkesi. Σταματούν σε κάθε νησί, και κάνουν μιάμιση ώρα μέχρι την Πρίγκηπο, 50 λεπτά μέχρι την Πρώτη. Το εισιτήριο κοστίζει YTL2. Οι ώρες αναχώρησης από το λιμάνι αλλάζουν ανάλογα την εποχή, αλλά το καλοκαίρι υπάρχουν τουλάχιστον 12 αναχωρήσεις τη μέρα από τις 9.20 πμ και μετά. Για τα δρομολόγια των φέρι καλέστε 0212 444 4436 ή επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.ido.com.tr
Πρώτη (Kinaliada)
Είναι το μικρότερο από τα τέσσερα νησιά, το πιο κοντινό στην Κωνσταντινούπολη και το λιγότερο πράσινο από τα υπόλοιπα. Το όνομα του (kinali σημαίνει βαμμένο με χένα) προέρχεται από την κοκκινωπή απόχρωση των βράχων της ακτής, αν και η απουσία πράσινου σήμερα οφείλεται στο γεγονός ότι το νησί σχεδόν έχει καταστραφεί από τα μοντέρνα κτίρια που υψώθηκαν. Ιστορικά, ήταν ο τόπος εξορίας του βυζαντινού αυτοκράτορα Ρωμανού Δ’, ο οποίος νικήθηκε από τους Σελτζούκους στη μάχη του Μάτζικερτ το 1071.
Το νησί ζωντανεύει τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς η αρμένικη κοινότητα της πόλης το επισκέπτεται μαζικά. Είναι επίσης το αγαπημένο νησί των Αρμενίων της διασποράς. Στο νησί δεν υπάρχουν αμαξάκια με άλογα, αλλά το νησί είναι αρκετά μικρό και μπορεί να το διασχίσει κανείς με τα πόδια. Υπάρχει επίσης ένα καραβάκι που πηγαίνει από το λιμάνι στη παραλία Ayazma στην άλλη πλευρά του νησιού. Η τιμή είναι διαπραγματεύσιμη, αλλά δεν πρέπει να υπερβαίνει τα YTL12.
Αν δε σας προβληματίζει η ανάβαση στον λόφο, μπορείτε να περπατήσετε μέχρι το πίσω μέρος του νησιού, περνώντας το χερσότοπο όπου βρίσκεται το Μοναστήρι του Χριστού, και να καταλήξετε στην παραλία Ayasma. Στα αξιοθέατα της πόλης περιλαμβάνεται ένα έξοχο μοντέρνο τζαμί το Kinaliada Camii που ανεγέρθηκε το 1964, και μια αρμένικη εκκλησία η Surp Krikor Lusavoria δέκα λεπτά με τα πόδια από την προβλήτα του νησιού.
Υπάρχει μια ελληνική ταβέρνα, η Cinaralti Plaka( Cinaralti Kosk Sokak, 0216 381 5407) στο Cinaralti Meydani, που λειτουργεί εδώ και 125 χρόνια, σε ένα παλιό αστυνομικό τμήμα, αριστερά από την προβλήτα. Το καλοκαίρι παίζει και ζωντανή μουσική, ελληνική και αρμένικη. Ένας κλασσικός μεζές και ένα κυρίως πιάτο με ψάρι, κοστίζει περίπου YTL30 το άτομο μαζί με ποτά.
Αντιγόνη(Burgazada)
Η Αντιγόνη είναι περισσότερο γνωστό για τη σχέση του με μία από τις πιο φημισμένες λογοτεχνικές προσωπικότητες της Τουρκίας, το διηγηματογράφο Sait Faik(1906-54), ο οποίος έζησε στο νησί από το 1939 μέχρι το θάνατο του. Θεωρείται κορυφαίος στην περιγραφή της καθημερινότητας στην εποχή του. Όντας ομοφυλόφιλος ή τουλάχιστον bisexual, ο Faik πιθανόν απολάμβανε την ελευθερία που του πρόσφερε η ζωή στο νησί, σε αντίθεση με εκείνη της συντηρητικής πόλης. Το πρώην σπίτι του είναι τώρα το Μουσείο Sait Faik, το οποίο φιλοξενεί μια συλλογή των έργων του, μεταφρασμένη σε δώδεκα γλώσσες και τη νεκρική μάσκα του συγγραφέα. Αν το μουσείο είναι κλειστό, χτυπήστε στη καλύβα μέσα στον κήπο, όπου ζει ο επιστάτης με την οικογένεια του.
Το άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αντιγόνης είναι ο έντονα ελληνικός χαρακτήρας του. Το κυρίαρχο τοπικό ορόσμημο είναι η ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία του Αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή. Ο νεωκόρος ζει στον περίβολο και θα ανοίξει την εκκλησία για όποιον δείξει ενδιαφέρον. 
Χάλκη (Heybeliada)
Το όνομα σημαίνει «νησί που μοιάζει με θήκη σέλας», μια καλή περιγραφή του πως φαίνεται η Χάλκη από μακριά: μια κοιλάδα ανάμεσα σε δύο δίδυμες κορυφές. Ένα από τα αγαπημένα μέρη για πίκνικ το καλοκαίρι, είναι επίσης πηγή διεθνούς έντασης από τότε που οι τούρκικες αρχές έκλεισαν την Ελληνική Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, τη δεκαετία του 1970, στερώντας από την ελληνική κοινότητα το κέντρο εκπαίδευσης κληρικών. Η δικαιολογία; κάθε θρησκευτική κατήχηση, χριστιανική, ισλαμική, εβραϊκή, « πρέπει να είναι υπό κρατικό έλεγχο», αλλά τέτοιες τακτικές εμποδίζουν την Τουρκία για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού είναι υπό στρατιωτική κατοχή: η τούρκικη ναυτική ακαδημία είναι εδώ, αριστερά του λιμανιού. Εδώ βρίσκεται και ο τάφος του Sir Edward Barton, πρεσβευτή της βασίλισσας Ελισάβετ Ι στην οθωμανική αυλή, αλλά το κοινό δεν μπορεί να τον επισκεφτεί παρά μόνο έπειτα από ειδική άδεια.
Ο καλύτερος τρόπος για να γυρίσετε το νησί είναι με μια άμαξα με άλογα, που μπορείτε να πάρετε από την πρώτη παράλληλη της παραλιακής. Ο γύρος του νησιού διαρκεί 45 λεπτά περίπου και κοστίζει YTL15, ενώ η βόλτα μέχρι το μοναστήρι YTL15.
Πρίγκηπος (Buyukada)
Το μεγαλύτερο από τα Πριγκιποννήσια έχει ένα όνομα που του ταιριάζει απόλυτα: buyuk σημαίνει «μεγάλος» ενώ ada σημαίνει «νησί». Το ελληνικό του όνομα, Πρίγκηπος, ίσως να προήλθε από μεγάλο αριθμό αριστοκρατών που κατέληξαν εδώ εξόριστοι ή φυλακισμένοι. Στην περίοδο του Βυζαντίου το νησί διέθετε φυλακές, όσες και εκκλησίες.
Ο Τρότσκι έζησε εξόριστος εδώ στο νησί από το 1929 μέχρι το 1933 και έγραψε την Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης. Έμεινε στο Izzet Pasa Kosku, μία πρόσφατα ανακαινισμένη έπαυλη από ξύλο, στο No 55 της Cankaya Caddesi. Το νησί ήταν πιθανότατα η ασφαλέστερη επιλογή, αφού εκείνη την εποχή στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν 34.000 εξόριστοι Λευκορώσοι, έπειτα από τη συντριπτική νίκη του Κόκκινου Στρατού.
Το νησί είναι τώρα ένα εξαιρετικά δημοφιλές αριστοκρατικό θέρετρο κάτι σαν το Hampton για τους κατοίκους της Νέας Υόρκης. Για τον απλό επισκέπτη είναι το ιδανικό σκηνικό για ένα μακρινό περίπατο στα καταπράσινα δρομάκια με το έντονο άρωμα των λουλουδιών. Οι κατοικίες και το λιμανάκι βρίσκονται στο βόρειο άκρο του νησιού. Λίγα βήματα νότια της προκυμαίας είναι το κέντρο της πόλης, μια ανοιχτή πλατεία με ένα κωνικό ρολόι. Ανατολικά είναι οι άμαξες με τα άλογα. Οι αμαξάδες προσφέρουν μεγάλες( YTL40) ή μικρές (YTL35) περιηγήσεις του νησιού, οι οποίες καταλήγουν στους πρόποδες του λόφου από όπου μπορείτε να ανεβείτε ένα λιθόστρωτο μονοπάτι ως το Μοναστήρι του Αγ. Γεωργίο, ή να ναυλώσετε ένα γαιδουράκι προς YTL4. Για να περπατήσετε ως το μοναστήρι, κατευθυνθείτε δυτικά της πλατειας του κέντρου, προσπεράστε το κτίριο της αστυνομίας και συνεχίστε στον κεντρικό δρόμο για 30-40 λεπτά.
Καθώς ανεβαίνετε την απότομη πλαγιά για το μοναστήρι, προσέξτε τα εκατοντάδες κομμάτια υφάσματος που είναι δεμένα στα κλαδιά των δέντρων. Το καθένα αντιπροσωπεύει μια προσευχή, δεμένο από πιστούς κάθε θρησκείας, κυρίως γυναίκες απελπισμένες για ένα παιδί. Πολλές στείρες γυναίκες εξακολουθούν να ανεβαίνουν στο μοναστήρι ξυπόλυτες.
Στη κορυφή θα απολαύσετε την υπέροχη θέα και το εξαιρετικό εστιατόριο που υπάρχει εκεί. Η εκκλησία του μοναστηριού είναι συνήθως ανοιχτή στους επισκέπτες, και θα δείτε εικόνες του αγίου να διαπερνάει με το ξίφος του το δράκο, καθώς και διάφορα ιερά κειμήλια.
Πηγή: Προσωπικό αρχείο Έβρος power
Στην πόλη των Φερών επιβάλλεται ακόμη και σήμερα μεγαλοπρεπείς ο μολυβδοσκέπαστος τρούλος του βυζαντινού ναού της Παναγίας Κοσμοσώτειρας, καθολικού του ομώνυμου μοναστηριού.
Κτήτορας ο σεβαστοκράτωρ Ισαάκιος Κομνηνός, γιος του Αυτοκράτορα Αλεξίου του Α’ και αδελφός του Ιωάννη, ο οποίος ανέγειρε τη Μονή στο τέλος του ταραχώδους βίου του, γύρω στα 1151-1152.
Ο ίδιος συνέγραψε και το Τυπικό της λειτουργίας της Μονής, το οποίο σήμερα σώζεται, ένα σπάνιο όσο και πλήρες ντοκουμέντο. Από το μοναστικό αυτό συγκρότημα σώζεται τμήμα του τείχους και το ίδιο το Καθολικό.
Ο ναός, πεντάτρουλος εγγεγραμμένος δικιόνιος σταυροειδής, λαμπρό δείγμα της τέχνης και της λαμπρότητας της Κωνσταντινούπολης,αναδεικνύει μία από τις πλέον τολμηρές και πρωτότυπες δομικές λύσεις, καθώς ο μεγάλος και διάτρητος από παράθυρα τρούλος μέσα από μια κλιμάκωση καμπύλων και ευθυγράμμων στοιχείων φέρεται στο έδαφος, δορυφορούμενος από τέσσερις γωνιακούς τρουλίσκους.
Οι τοιχογραφίες από το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, είναι ένα από τα καλλιτεχνικότερα σύνολα της εποχής και με τη γοητεία τους αποτελούν ένα ενδιάμεσο ανάμεσα στη γραμμική τέχνη των Κομνηνών και την ιδεαλιστική των Παλαιολόγων.
ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009 
Προχωρώντας στις στενωπούς του Ζωναίου Όρους, κοντά στην Κίρκη, ο επισκέπτης (απαραίτητα με συνοδεία φύλακα) συναντά το σπήλαιο των Αγίων Θεοδώρων.
Το σπήλαιο είναι διαμορφωμένο σε παρεκκλήσι με τα τοιχώματα και το κτιστό του τέμπλο κατάγραφα με θαυμάσιες βυζαντινές τοιχογραφίες.
Αυτές μπορούν να αποδοθούν σε δύο περιόδους: στην πρώτη από τον 11ο αιώνα, ανήκουν τοιχογραφίες με τα τυπικά χαρακτηριστικά της λεγόμενης «μοναστικής» παράδοσης με την έντονη γραμμικότητα, τη σχηματικότητα, την έλλειψη όγκου, τη μετωπικότητα και αυστηρότητα των μορφών.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής, δωρικός στη ζωή και το τραγούδι, "ο ήχος της μαγκιάς και της πίκρας μαζί" σε μία εφόλης της ύλης αναδρομή. Από τα ανεπανάληπτα σπαραχτικά ζεϊμπέκικα, στα τραγούδια των μεγάλων δημιουργών… Από τις απρόβλεπτες αγαπημένες ροκ μπαλάντες στα "πιο ωραία λαϊκά"……
Από τις μοναχικές σολιστικές ερμηνείες ανεξίτηλων τραγουδιών……. Στα ντουέτα του έρωτα ,του χωρισμού και της ανατροπής ή στις ομαδικές καταθέσεις του κεφιού.
Μαζί του: Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η έκπληξη της φετινής χρόνιας, φωνή, ερμηνεία, λάμψη και σεβασμός στο ελληνικό τραγούδι απέσπασε τα καλύτερα σχόλια και στην χειμερινή συνεργασία της με τον Δημήτρη Μητροπάνο στο Κέντρο Αθηνών.
Ο Γιώργος Καραδήμος, μια φωνή που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τις επιλογές της. Μέσα σε λίγα χρόνια έχει συνεργαστεί με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Σπείρα – Σπείρα, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη αλλά και την Δήμητρα Γαλάνη.
Η Ασπασία Θεοφίλου, συνεργάτιδα ιδανική του Δημήτρη Μητροπάνου και σε παλαιότερες σημαντικές συνεργασίες του.
Στη "Διαπασών" ο τίτλος του νέου του cd, που από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του έγινε χρυσό, με τραγούδια από 18 σπουδαίους δημιουργούς που ενώθηκαν για μία φωνή. Και το ταξίδι συνεχίζεται και ο επόμενος σταθμός του είναι πόλη μας, τη Δευτέρα 20 Ιουλίου (21:00) στο Δημοτικό Στάδιο Φώτης Κοσμάς
Ένα πολύ πρόχειρο και φτωχό φαγητό, σούπα.
Κόβουμε μικρά – μικρά κομματάκια ζυμάρι,
το βάζουμε με ανάλογο νερό, αλάτι κανονικό, να βράσει,
Μετά βάζουμε στο τηγάνι λάδι, κρεμμύδι κομμένο, κόκκινο πιπέρι και το καβουρντίζουμε, έως ότου κοκκινίσει το κρεμμύδι (σίβραση),
Επειτα στα πιάτα και ξερά κομμάτια ψώμί ως επί το πλείστον
Του Γιάννη Αλεξιάδη
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Χάρρυ Κλυνν
Σκηνικά: Κάρολος Ρωμούσης
Μουσική Επιμέλεια: Νίκος Τριανταφυλλίδης
Κοστούμια: Pioneer Studio
Μουσική: Νίκος Τριανταφυλλίδης
Διεύθυνση Παραγωγής: Παύλος Ιωσηφίδης.
μετάφραση Κώστα Γεωργουσόπουλου με τον Βασίλη Τσιβιλίκα και τον Γιώργο Κωσταντίνου. Οι Θεσμοφοριάζουσες είναι μια κωμωδία φιλολογική, λογοτεχνική ,δηλαδή σατιρίζει τα φιλολογικά, ποιητικά, και θεολογικά ήθη της εποχής του Πελοποννησιακού πολέμου. Ευτυχώς ο μεγάλος σατυρικός ποιητής όλων των εποχών, Αριστοφάνης δεν πέφτει στην παγίδα του διδακτισμού του σχολαστικισμού, και της συντεχνίας. Η κωμωδία γράφτηκε την εποχή που η δημαγωγοί κατόρθωσαν να πείσουν παραπλανώντας τον Δήμο να απαγορεύσει στους κωμικούς ποιητές να σατιρίζουν πολιτικά πρόσωπα ονομαστικά . Η Αριστοφανική πένα είχε αποδειχτεί ανηλεής απέναντι στην πολιτική φαυλότητα, τη συναλλαγή την πολεμοκαπηλία. Οι δημαγωγοί έβαλαν φρένο σε αυτή την τακτική κι έτσι οι ποιητές κατέφυγαν σε θέματα ουτοπικά, ανώδυνα, φιλολογικά. Στις Θεσμοφοριάζουσες η σάτυρα είναι η πιο ήπια και απλώνεται σε δυο πλευρές από τη μια σατιρίζεται ο Ευριπίδης ως ποιητής ανανεωτής, ρεαλιστής και προσγειωμένος, κριτικός και άθεος και από την άλλη ξεσκεπάζονται όλα τα ελαττώματα των γυναικών μέσω τάχα της κριτικής του Ευριπίδη. Αν υπάρχει κάποια δυσκολία σήμερα στην παρακολούθηση της κωμωδίας, αυτό έγκειται στο γεγονός ότι ο Αριστοφάνης κάνει παρωδία των γνωστών στο τότε κοινό τραγωδιών του Ευρυπίδη. Αυτό λέγεται παρατραγωδία. Έγκειται, λοιπόν στον μεταφραστή να βρεί τις αναλογίες και να ανταποκριθεί στην πρόσκληση να συμπληρώσει τα κενά και τα αδιέξοδα. Η κωμωδία αυτή είναι ιδιοφυής στη δομή της στα ευρήματά της και στις ανατροπές της. Δεν έχει σχεδόν κανένα ελάττωμα και δεν κάνει κανένα πουθενά «κοιλιά» όπως κάποιες άλλες ιδίως προς το τέλος. Η διασκευή μιας κωμωδίας του Αριστοφάνη πρέπει με σεβασμό να αποδίδει το ύφος και τα ήθη των προσώπων της, κρατώντας βέβαια τις αναγκαίες αναλογίες. Η Σατιριζόμενη επικαιρότητα του 5ου αιώνα είναι σήμερα ακοινώνητη και δυσπρόσιτη. Οπωσδήποτε θα πρέπει ο Αριστοφανικός λόγος να διατηρήσει την ευθυβολία του, την καθαρότητά των στόχων του και την ειλικρίνειά του. 
