http://www.nealeuki.gr/
Να` σαι Θρακιώτης, πρόσφυγας από την Ανατολική Ρωμυλία.
Χρέος βαρύ.
Να κουβαλάς στις πλάτες σου την μεγάλη Ρωμαίικη Ιστορία και να τη λες από στόμα σε στόμα επείδη κάποιοι αρνήθηκαν να την γράψουν. Η γλώσσα σου, βόρεια ντοπιολαλιά, να σιγοτραγουδάει την μουσική του Ορφέα, τα πόδια σου να ζωντανεύουν τους χωρούς του Διόνυσου, η καρδιά σου να `χει την παληκαριά του Σπάρτακου.
Να σκέφτεσαι το πάππο σου και να τον βλέπεις να σπέρνει τη γης και να αφουγράζεται τους σπόρους που φυτρώνουν, να πεθυμάει να ζήσει ήσυχα με της πλούσιας γης τα βλαστήματα, μα σαν η στιγμή το θελήσει, να `ναι πολεμιστής φοβερός, των συνόρων φύλακας, Ακρίτας. Στο Βυζάντιο πιστός, να `ναι τα στήθια του τέιχος που σπάζει των βαρβάρων τα κύμματα, όταν μανιασμένα κινούν κατά τη Βασιλεύουσα.
Να τιμά την αντριοσύνη, να πολεμάει χρόνια και να βαστάζει στα χέρια του τη Ρωμιοσύνη ολάκερη. Και ύστερα, στης Ιστορίας τα γυρίσματα να τον βλέπεις αποκαμωμένο και ξεκομμένο από τους άλλους Έλληνες,
γονατισμένο απ` του Βούργαρου το βάρος, να ξεσπιτώνεται και να τραβάει τον δρόμο της προσφυγιάς, νότια κατά τους Ρωμιούς που τόσα χρόνια προστάτευε και να `ναι τώρα αυτός που ζηταέι προστασία κι ένα κομμάτι γης να θρέψει τη φαμίλια του.
Να `σαι μεγαλωμένος με τη δίψα της πατρικής γης. Να `σαι μεγαλωμένος με των Ακριτών τα τραγούδια.
Χρέος μεγάλο, σε `μας, που απ` αυτούς κρατάμε.
Να φυλάξουμε ότι μας απομένει, τη γλώσσα, τα τραγούδια, τη μουσική που σε ξεσηκώνει. Το χορό που αλαφροπατώντας δένει τις ψυχές μας.
Να νοιώσουμε βαθιά μέσα μας τις τελετές των προγόνων μας. Για καλή χρονιά, για καλό μπερικέτι και όλες αυτές τις συνήθειες που ντύνονται, των αρχαίων τη θρησκεία από τη μια και την Χριστιανική την πίστη από την άλλη.
Να τις διαιωνήσουμε, για να συνεχίσουν να δίνουν δύναμη στη γης να καρπίζει, στα ζωντανά να πληθαίνουν, στη ζωή ευγονία. Να ξαναγυρίσει ο άνθρωπος στη Φύση, να ζει με γνώση και να υποτάσσεται στη μεγαλοσύνη της.
Χρέος βαρύ.
Να κουβαλάς στις πλάτες σου την μεγάλη Ρωμαίικη Ιστορία και να τη λες από στόμα σε στόμα επείδη κάποιοι αρνήθηκαν να την γράψουν. Η γλώσσα σου, βόρεια ντοπιολαλιά, να σιγοτραγουδάει την μουσική του Ορφέα, τα πόδια σου να ζωντανεύουν τους χωρούς του Διόνυσου, η καρδιά σου να `χει την παληκαριά του Σπάρτακου.
Να σκέφτεσαι το πάππο σου και να τον βλέπεις να σπέρνει τη γης και να αφουγράζεται τους σπόρους που φυτρώνουν, να πεθυμάει να ζήσει ήσυχα με της πλούσιας γης τα βλαστήματα, μα σαν η στιγμή το θελήσει, να `ναι πολεμιστής φοβερός, των συνόρων φύλακας, Ακρίτας. Στο Βυζάντιο πιστός, να `ναι τα στήθια του τέιχος που σπάζει των βαρβάρων τα κύμματα, όταν μανιασμένα κινούν κατά τη Βασιλεύουσα.
Να τιμά την αντριοσύνη, να πολεμάει χρόνια και να βαστάζει στα χέρια του τη Ρωμιοσύνη ολάκερη. Και ύστερα, στης Ιστορίας τα γυρίσματα να τον βλέπεις αποκαμωμένο και ξεκομμένο από τους άλλους Έλληνες,
γονατισμένο απ` του Βούργαρου το βάρος, να ξεσπιτώνεται και να τραβάει τον δρόμο της προσφυγιάς, νότια κατά τους Ρωμιούς που τόσα χρόνια προστάτευε και να `ναι τώρα αυτός που ζηταέι προστασία κι ένα κομμάτι γης να θρέψει τη φαμίλια του.
Να `σαι μεγαλωμένος με τη δίψα της πατρικής γης. Να `σαι μεγαλωμένος με των Ακριτών τα τραγούδια.
Χρέος μεγάλο, σε `μας, που απ` αυτούς κρατάμε.
Να φυλάξουμε ότι μας απομένει, τη γλώσσα, τα τραγούδια, τη μουσική που σε ξεσηκώνει. Το χορό που αλαφροπατώντας δένει τις ψυχές μας.
Να νοιώσουμε βαθιά μέσα μας τις τελετές των προγόνων μας. Για καλή χρονιά, για καλό μπερικέτι και όλες αυτές τις συνήθειες που ντύνονται, των αρχαίων τη θρησκεία από τη μια και την Χριστιανική την πίστη από την άλλη.
Να τις διαιωνήσουμε, για να συνεχίσουν να δίνουν δύναμη στη γης να καρπίζει, στα ζωντανά να πληθαίνουν, στη ζωή ευγονία. Να ξαναγυρίσει ο άνθρωπος στη Φύση, να ζει με γνώση και να υποτάσσεται στη μεγαλοσύνη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου