Ένα μικρό αφιέρωμα στο Σιτοχώρι!!!!

Το χωριό όπως και τα υπόλοιπα 12 χωριά που είναι „ντόπια“ όπως λέγονται στην καθομιλουμένη, θεωρείται από τα πιο παλιά της περιοχής μας. Σύμφωνα με διάφορες πηγές ιστορικές που διασώθηκαν, κυρίως προφορικές, αλλά και στοιχεία που παίρνουμε από πλάκες νεκροταφείων, υπολογίζεται ότι το χωριό είναι πεντακοσίων και πλέον ετών. Συγκεκριμένα τυχαία βρέθηκε πλάκα στα νεκροταφεία του χωριού που αναγράφει χρονολογία του 1800.
   Παράδοση που επικρατεί στους κατοίκους του χωριού αναφέρει ότι οι κάτοικοι του χωριού, όπως και των άλλων δώδεκα χωριών των Γαλαζοβράκηδων προέρχονται από τη Νότια Ελλάδα, ίσως την Πελοπόννησο. Αποίκησαν την περιοχή στην εποχή της Τουρκοκρατίας.

Συγκρίνοντας όμως κανείς τη φορεσιά των Γαλαζοβράκηδων, την ομιλία και τα γλωσσικά ιδιώματα, τους χορούς των και τις γιορτές δεν βλέπουμε ομοιότητες σε όλα αυτά με τους κατοίκους της Νότιας Ελλάδας. Δεν μπορούμε λοιπόν να λάβουμε σοβαρά υπόψη την παράδοση αυτή.
   Το πιο πιθανό είναι ότι εξ αρχής κατοικούνταν αυτή η περιοχή από „ντόπιους“. Να ξεχωρίζουν ώμος από τους Τούρκους, λένε οι παλιοί κάτοικοι του χωριού, έπρεπε να φοράνε της γαλάζιες βράκες. Οι Τούρκοι φορούσανε μαύρες. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα 13 χωριά δεν έχουν παρά μόνο λίγες οικογένειες ξένων και προσφύγων να κατοικούν σ’ αυτά. Για παράδειγμα στο Σιτοχώρι σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων, μόνο δυο οικογένειες προσφύγων κατοίκησαν στο χωριό στις αρχές του αιώνα που πέρασε, μετά το 1922.
   Ένα κοινό σημείο των 13 χωριών άξιο παρατήρησης είναι ότι και τα 13 χωριά βρίσκονται κτισμένα κοντά σε ρεματιές, σε βαθουλώματα, γεγονός που δείχνει ότι δεν ήθελαν να δίνουν στόχο, να φαίνονται και να ξεχωρίζουν από μακριά. Παρατηρώντας λοιπόν και το Σιτοχώρι, το ξεκίνημά του είναι κοντά σ’ ένα ρέμα και σιγά – σιγά απλώνεται προς το ύψωμα. Μαρτυρίες και πάλι γερόντων λένε ότι τα σπίτια πριν 80 με 100 χρόνια ήταν μέχρι τη σημερινή πλατεία του χωριού. Ένα επίσης αξιοπρόσεκτο στοιχείο, μια ιδιομορφία του χωριού είναι ότι όλοι σχεδόν οι δρόμοι του ξεκινούν από την πλατεία του χωριού ή αλλιώς καταλήγουν στην πλατεία του χωριού κάτι που δεν παρατηρείτε αλλού.

Ιστορία του ονόματος.....

Είκοσι χιλιόμετρα βόρεια του Διδυμοτείχου και άλλα τόσα περίπου Νοτιοδυτικά της Ορεστιάδας βρίσκεται το χωριό μας. Όπως όλα σχεδόν τα χωριά, έτσι κι αυτό έχει το δικό του όνομα στα Τουρκικά. Για πολλούς τουλάχιστον, άγνωστο σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιοτέρων, τι σημαίνει η ονομασία αυτή.

 

Κ-ζουλτζίκιο –  Παρθενοχώρι – Σκουρτοχώρι – Σιτοχώρι.

Τέσσερις  ονομασίες που προέρχονται από την παράδοση, το μύθο, την τουρκική ονομασία αλλά και τη νεότερη ιστορική πραγματικότητα.
Τέσσερις ονομασίες που σηματοδοτούν όμως το ίδιο χωριό.

 

Κ-ζουλτζίκιο,

η παλιά τούρκικη ονομασία του.

Κρύφτηκε κάποια κοπέλα σ΄ αυτό το μέρος, για να αποφύγει τους τούρκος που θέλανε να την βιάσουν. Κι όταν η κατάσταση είχε ηρεμήσει την έψαχνε ο σύζυγό της μέχρι που την βρήκε. Αποφασίσανε να μείνουν σε αυτό το μέρος ελπίζοντας πως δεν θα τους βρούνε οι Τούρκοι. Κι έτσι ονομάστηκε το μέρος αυτό Κ-ζουλτζίκιο. Το „μέρος“ χωριό το ονομάσανε οι Έλληνες Παρθενοχώρι, για τον λόγο που ακούσαμε παρά πάνω. Στο ξεκίνημα του χωριού κατοικούσε σ’ αυτό το μέρος λοιπόν μια κοπέλα, μια κόρη.

 

Σκουρτοχώρι,

η μετέπειτα ονομασία του χωριού. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους (1922) ονομάζεται Σκουρτοχώρι βρίσκονται παλαιότερα έγγραφα στο αρχείο της κοινότητας με το όνομα αυτό. Το όνομα παραμένει για αρκετά χρόνια κι έτσι είναι ακόμα και σήμερα γνωστό στους μεγαλύτερους κατοίκους των γύρο χωριών. Σχετικά και μ’ αυτό το όνομα υπάρχει κάποιος μύθος, ο οποίος θέλει να εξηγήσει με το δικό του τρόπο την προέλευση του ονόματος αυτού. Τον διηγούνται οι γεροντότεροι του χωριού που χωρίς να ξέρουν από ποιον προήλθε τον έμαθαν από τους παππούδες τους. Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτό το μύθο, η ονομασία Σκουρτοχώρι προέρχεται από σύντμηση της φράσης.

„της κόρης το χωριό“ „τσ’ κόρ(ς) το χωρι(ό) “ „Σκουρτοχώρι“

Θέλοντας λοιπόν να αναφερθεί κάποιος – όταν μιλούσε – στο μέρος αυτό, στο χωριό αυτό πολύ απλά – κι εδώ είναι η πειστικότητα του μύθου – αποκαλούσε το χωριό: „της κόρης το χωριό“ όπως μιλήσαμε παραπάνω. Έτσι με δεδομένη τη συνήθεια των κατοίκων των χωριών μας να κόβουν τις λέξεις, να χρησιμοποιούν πολύ το „τσ“ όπως κάνουν με πάρα πολλές λέξεις της γλώσσας μας, φτάσαμε σ’ αυτή την ονομασία που δε θεωρείται καθόλου απίθανη και απίστευτη, Σκουρτοχώρι.
   Συνδυάζοντας αυτή την ονομασία με τη σημερινή, Σιτοχώρι, δεν μπορούμε εύκολα να βρούμε ομοιότητες στην ετυμολογία των δυο λέξεων. Θα λέγαμε μάλιστα ότι δεν έχουν καμιά σχέση οι δυο λέξεις για να μπορούμε να πούμε ότι η νεότερη ονομασία προέρχεται από την παλαιότερη.

 

Σιτοχώρι, η νεότερη ονομασία, η σημερινή του χωριού μας. Ετυμολογικά η λέξη αποτελείτε από δυο λέξεις: σίτος και χωριό. Αν πάρουμε σα δεδομένο ότι πράγματι η κύρια καλλιέργεια και παραγωγή των κατοίκων του χωριού είναι το σιτάρι ανέκαθεν, δεχόμαστε την ονομασία αυτή ευχάριστα ως αντιπροσωπευτική της γεωργικής παραγωγής των κατοίκων του χωριού μας.