Κατά την πολιορκία της πόλης από τους Οθωμανούς, ο Βασιλιάς βγήκε από το Κάστρο για να κυνηγήσει τους επιδρομείς και βρέθηκε σε δροσερό μέρος κοντά στη μονή της Ζωοδόχου Πηγής, όπου σταμάτησε με την ακολουθία του για να ξεκουραστεί.
Οι Τούρκοι το έμαθαν και το εκμεταλλεύτηκαν για να καταλάβουν το απόρθητο κάστρο. Έντυσαν ελληνομαθή νεαρό Τούρκο ως μοναχό ο οποίος κατέφυγε προ της δυτικής πύλης όπου και ζήτησε από τη Βασιλοπούλα με το όνομα Κυριακή να του ανοίξει τις πύλες για να προσευχηθεί μέσα στο κάστρο.
Οι Τούρκοι, κρυμμένοι σε παρακείμενο δάσος εκμεταλλεύτηκαν την ανταπόκριση της Βασιλοπούλας και εισόρμησαν από τις ανοικτές θύρες. Κάποιοι ευγενείς που σώθηκαν από τη σφαγή έσπευσαν έφιπποι στο κατάλυμα του αυτοκράτορα, για να του αναγγείλουν την άλωση. Ο αυτοκράτορας αδυνατούσε να δεχθεί τέτοιο νέο και είπε: «Αν σηκωθεί από τη χύτρα αυτός ο πετεινός και λαλήσει τότε θα πιστέψω ότι η πόλη κυριεύτηκε». Έτσι και έγινε. Ο βασιλιάς τότε ανέβηκε στο άλογό του και με τη συνοδεία του μετέβη στο παρακείμενο δάσος, όπου και το προσκύνημα του Αγίου Βλασίου. Από τότε ο πρώτος τόπος, ονομάστηκε «Ταούκ γεμέζ» δηλαδή δεν τρώει όρνιθες.
Η βασιλοπούλα Κυριακή απελπισμένη από την άλωση της πόλης, έπεσε από αυτόν τον Πύργο του Κάστρου. Η παράδοση θέλει να υπάρχει κάτω από τον στρογγυλό πύργο της νοτιοανατολικής γωνίας του κάστρου ο τάφος της άτυχης κόρης και επάνω στο βράχο να διακρίνονται τα αποτυπώματα των χεριών της. Μέχρι πρόσφατα στη θέση όπου έπεσε η βασιλοπούλα υπήρχε οικίσκος, όπου προσέρχονταν χριστιανοί και μουσουλμάνοι και άναβαν κερί «για τη βασιλοπούλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου