Το έθιμο τούτο της κοκοροθυσίας (της σφαγής του κοκόρου ) κρατάει από την αρχαιότητα ( η 26η Οκτωβρίου είναι χρονολογικό όριο λήξης του θέρους και η απαρχή του χειμώνα, “η δε θυσία ήτο ευχαριστήριος προς τους Θεούς της Θράκης δια την διαφύλαξιν των ενυγεία κατά την διάρκειαν του θέρους”).
Θεωρείται λοιπόν υπόλειμμα των ειδωλολατρικών χρόνων και γι’ αυτό αποπειράθηκε να το καταργήσει ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φιλάρετος το 1916.
Το πρωί της 26ης του Οκτώβρη τοποθέτησε χωροφύλακα στο προσκυνητάρι για να απαγορεύσει τη θυσία στους κατοίκους της πόλης.Αυτός όμως βρέθηκε “προ τετελεσμένου γεγονότος”,αφού οι κάτοικοι, πληροφορηθέντες νωρίτερα την απόφαση του Μητροπολίτη, θυσίασαν τα κοκόρια τους τα μεσάνυχτα της 25ης προς την 26η του Οκτώβρη.
Τη μέρα τούτη το διαδεμένο μεσημεριάτικο φαγητό της πόλης του Διδυμοτείχου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής του, είναι «κόκορας, μαγειρεμένος με ό,τι θέλει η κάθε νοικοκυρά».
Αλλά και ο Αη-Δημήτρης τιμάται με ιδιαίτερη λαμπρότητα από τους κατοίκους όλων των χωριών, όχι μόνο της περιοχής του Διδυμοτείου, αλλά και της Θράκης γενικότερα.Αφού δεν είναι και λίγα τα τραγούδια που αναφέρονται κύρια στο «Δημήτρη», όνομα κατεξοχήν διαδεδομένο στη Θράκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου