Στα χωριά του Βόρειου Έβρου παραμονές των Χριστουγέννων είχανε το σφάξιμο των γουρουνιών, που ήταν το κυριότετο συστατικό στα γεύματα του Δωδεκαημέρου. Στη διχάλα γινόταν η υπόλοιπη επεξεργασία του χοιρινού. Πολλές φορές τα στάυρωναν στην πλάτη με ένα μαχαίρι για το "καλό"
Τα παιδία αντί για κάλαντα γύριζαν στα σπίτια των χωριών και έλεγαν μόνο "κόλιαντα" ή "κόλιντα μπάμπου"και οι νοικοκυρές μοίραζαν καρύδια,σύκα, δαμάσκηνα ξερά και πότε-πότε τα κερνουσάν δίπλες. Το χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έδιναν το φιλοδώρημα στα χέρια των παιδιών αλλά τα πετούσαν στις αυλές όπου και τα παιδιά έτρεχαν να μαζέψουν.
Μια συνήθεια των γυναικών ήταν να μετράν πόσα "παιδιά" και πόσα κόριτσια πήγαν για τα κάλαντα, για να δουν πόσα κοκόρια και κότες θα έχουν το επόμενο έτος.
Το βράδυ της παραμονής,σε οικογενειακή σύναξη, έστρωναν κάτω μια μεσάλα με 9 διαφορετικά νηστίσιμα φαγητά όπως φασόλια, βαρβάρα, σαραγλί, πεπόνι, καρπούζι, ψωμί, σουσάμι, χαλβά σιμιγδαλένιο, κρεμμύδι ή ότι κατάφερνε να μαζώξει κάθε νοικοκυριό.
Ο νοικοκύρης του σπιτιού θυμιάτιζε παντού μεσα στην οικία για να έχει το σπιτι ευλογία. Μετά θυμιάτιζε και τα άλλα υπάρχοντα του όπως το στάβλο, το κοτέτσι, την αυλή.
Μετά το θυμιάτισμα τρώγαν όλοι και ανάμεναν με προσμονή μεγάλη το χτύπημα της πρώτης χριστουγεννιάτικης καμπάνας.
Οι κυράδες μαγείρευαν για τις τρεις επόμενες γιορτινές μερες γιουβέτσια, μπάμπω και καμιά φορά κοτόσουπα.
Έτσι γιόρταζαν και γιορτάζουν την παραμονή σε διάφορα χωρία στο βόρειο Έβρο μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου