Παραμύθι Περιοχής Πέτρας – Σκοπέλου// Ανατολικής Θράκης

Ο απρόκοφτος

Μνια φορά κι έναν καιρό, ήντανε ένας σώγαμπρος και πήρε τ’ αμάξ’ για να φέρ’ ξύλα. Ξύλα κόφτοντας, πόλκε τις βώκοι να βόσκνα. ‘Έκοψε ξύλα, γέμισε ντο τ’ αμάξ’. Πηγ’ α παρ’ τσ’ βωκ’ α ζέψ.
“Ου στο κρίμα, τώρα τι α ποίσω;”
Πήρε τα’ τσούρα στο χερ’ και πήγαιν’ τν άκρη τη μποταμιά. Χάσκει μνια πάπια μεσ’ τη γκιόλα.
“Μπάρεμ α σκοτώσω αυτή τη πάπια” λεγ’. Ρίχνει τα’ τσκουρα δε μπόρεσε α τη σκοτώσ’. “Παέι κι η τσκούρα, πε μεσ’ το μποταμό”
“Μπάρεμ α σέμπω ά βγάλω τα’ στκούρα, πε μεσ’ το μποταμό”.
Έβγαλε τα ρούχα τ’, τάφησε στην άκρη και σέμπε να βγάλ’ τα’ τσκούρα. Πάγ’ ένας, παίρν’ τα ρούχα τ’.Πόμκε κατζάλκος.
“Τώρα τα ποίσω;” λεγ’.
Ντρέπεται να παγ’ στο μπεθερό τ’.
“Τώρα α παντέξω να σκοτεινιάσ’ λέγ’, κι ύστερα α πάγω”
Σκοτείνιασε και πήγε στο σπίτι. Στο δρόμο κρύωσε γιατί ήντανε κρύο.
“Μπάρεμ α πα ά πιου κρασί πε το βουτσί και α ζεσταθώ” λέγ’. Ήπιε κρασί, έχασε το μπύρρο και δεν μπορούσε να το στουμπώσ’.
Κοντά κάντανα μια κλώκα και πλάκων’ αβγά. Παίρνει την κλώκα, κοφ’ το ποδάρ’ ντης και στύπωσε το βουτσί.
“Τώρα τ’ ήπκα; Ά κρυώσνα τ’ αυγά. Μπάρεμ ά κάστω ά τα πλακώσω”. Έκαστ’ απάν’, τσακίστκανα τα’ αυγά, χρίτσκε πε τις κροκ’. Πήγε στην γυναίκα τα’.
“Που ήσνα, άντρα, που είν’ τ’ αμα΄ξ’;. Που εν’ οι βώκοι;”
“Τάφαγ’ ο λύκος” ντ λέγ’.
“Δε μπειράζ, ο μπαμπάς μ’ έχει κι άλλοι βώκ’. Τη τσκούρα τι ντ’ ήπκιες;”.
“Τν’ έριξα μεσ’ στο μποταμό να σκοτώσω μνιά πάπια, σέπκα να βγάλω τ’ τσκούρα και δε μπόρσα”.
“Δε μπειράζ’ έχουμ’ κι άλλη τσκούρα”
“Μ’ εκλεψανα και τα ρούχα” ο μπαμπάς μ’ α σε καν’ άλλα ρούχα, ντ’ λεγ’.
“Πήγα α πιου κρασί, έχασα το μπύρο, χύθκε το κρασί”.
“Ο μπαμπάς μ’ έχει κι άλλο κρασί”.
“Έκοψα τη κλώκα το ποδάρ’ ντης, έβαλα το μπύρρο και α κρυώσνα τ’ αυγά”, τν’ λέγ’.
“Δεν μπειράζ’. Θα κάτσ’ άλλ’ κλώκα”.
“Πήγα α πλακώσω τ’ αυγά τσακίσκανα και χρίσκα πε τις κρόκ”.
“Ε! Τότε α παρς α πααίνς’. Δεν είσαι για τα μένα”, τόνε λεγ’.

Μπάρεμ = τουλάχιστον
Κατζακλός= γυμνός
Ποίσω (μέλλοντας του ποιώ)=κάμω
Έπκε = έκανε