ΜΠΟΥΜΠΟΥΣΙΑΡΟΣ

«ΜΠΟΥΜΠΟΥΣΙΑΡΟΣ» ΡΗΓΙΟΥ

Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων γινόταν το έθιμο των Μπαμπουσιαραίων στο Ρήγιο της επαρχίας Διδυμοτείχου αλλά και σε άλλα χωριά της ίδιας επαρχίας καθώς και της Ορεστιάδας, όπως: στο Πύθιο,στους Πετράδες,στο Σοφικό,στο Χειμώνιο.

Δυο παλικάρια μεταμφιέζονταν το ένα σε μπαμπούσιαρο και το άλλο σε γυναίκα του μπαμπούσιαρου.

Το πρώτο, δηλαδή ο μπαμπούσιαρος,φορούσε μια νεροκολοκύθα στο πρόσωπο με τρύπες στα μάτια και στο στόμα, παλιά μουχαέρια, προβιές προβάτων και κρεμούσε στη μέση και στο λαιμό κουδούνια.Στα χέρια του κρατούσε μια μακριά ζουπανίκα.

Ζουρνατζήδες ή γκαιντατζήδες συνόδευαν το ζευγάρι καθώς και ένας νταουλτζής. Η άγρια και χαρακτηριστική μουσική των οργανοπαιχτών ξεσήκωνε το χωριό αλλά και θύμιζε σ’όλους τον ερχομό των Μπαμπουσιαραίων, οι οποίοι γύριζαν τα σπίτια του χωριού, τρομοκρατώντας τα μικρά παιδιά αλλά και τις γυναίκες.

Στους Πετράδες Διδυμοτείχου τα μπαμπουσάρια είχαν επάνω τους μεγάλα ξύλινα σπαθιά και μ’αυτά ‘τρυπούσαν’ τους φοβιτσάρηδες.

Τους Μπαμπουσιαραίους συνόδευε όμιλος άλλων παλικαριών με χιιμπέδες, μέσα στους οποίους έβαζαν ό,τι τους έδιναν οι νοικοκυραίοι, συνήθως κρέας, ψωμί, καρύδια…Οποσδήποτε τους κερνούσαν και κρασί.

Ο Μπαμπούσιαρος, που ήταν μεταμφιεσμένος σε γυναίκα, φιλούσε το χέρι του νοικοκύρη και συνέχιζαν τον τρελλό τους χορό, για να ηχούν τα κουδούνια σ’όλο το χωριό.

Βέβαια το χοροπήδημα των Μπαμπουσιαραίων, τα χτυπήματα αυτά της γης με τα πόδια τους, έχουν καρποφορική σημασία. Στοχεύουν στη βλάστηση και στην καρποφορία της γης.

Τα πολύ παλιά χρόνια ήταν υποτιμητικό για κάποιο παλικάρι του χωριόυ να μεταμφιεστεί σε μπαμπούσιαρο. Τα κορίτσια του χωριού τον θεωρούσαν πολύ άσχημο και έτσι καμιά κοπέλα δε θα δεχόταν να τον πάρει για άντρα της. Γι’αυτό προτιμούσαν να ντυθούν νύφη, δηλαδή γυναίκα του μπαμπούσιαρου παρά μπαμπούσιαρος με τη νεροκολοκύθα στο πρόσωπο.

Τούτο βέβαια έχει και την εξήγησή του.Η παράδοση του Ρηγίου λέει ότι κάποτε, ένα παληκάρι του χωριού μεταμφιέστηκε σε μπαμπούσιαρο και όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσε κανείς να το αναγνωρίσει.Η μητέρα του Γιάννη, του παληκαριού, το έμαθε, άγνωστο πως,ότι ο γιος της ντύθηκε μπαμπούσιαρος και άρχισε τα μοιρολόγια.

‘ Γιατί παληκάρι μου, ντύθηκες μπαμπούσιαρο;

Εσύ λεβέντη μου είσαι τόσο όμορφος,

Εσένα σου έπρεπε να γίνεις νύφη.

Τώρα ποια κοπέλα θα σε πάρει;

Εσένα σε ετοιμάζαμε για παντρειά.

Ο πατέρας σου κατέβηκε στην πόλη να σου πάρει γιλέκο και παπούτσια για να σε κάνει γαμπρό’.

Ο Γιάννης γέλασε. Ντύθηκε, ξυρίστηκε, πήγε στο γειτονικό χωριό και έφερε της μητέρας του όχι μία αλλά δύο κοπέλες.

Και από τότε άλλαξε και η παράδοση.

Αυτά γίνονταν τα πολύ παλιά χρόνια. Σήμερα γίνεται εκλογή ανάμεσα στα παληκάρια του χωριού και είναι μεγάλη τιμή σ’αυτόν που θα γίνει μπαμπούσιαρος.