Την παραμονή των Χριστουγέννων, τα ξημερώματα, (3 με 4 η ώρα) τα αγόρια στα χωριά( 14-15 χρονών ) γύριζαν στα σπίτια με τα ραβδιά (για να διώχνουν τα σκυλιά) και φώναζαν:
«Καλημέρα και τα Φώτα, δώσ’ μας του Ξτού(Χριστού) τη μοίρα»
Τους δίναν κάστανα , ξυλοκέρατα, τζίτζιφα κ.ά. Αν δεν ξυπνούσαν οι νοικοκύρηδες τους καταριόταν και τους λέγαν. «Να ‘χετε του Ξτού την κατάρα και της καμήλας την ποδάρα»
Μόλις ξημέρωνε, τα μικρότερα παιδιά λέγαν τα κάλαντα με ταραμπούκες.
Τα κάλαντα άρχιζαν:
Χριστούγεννα, Χριστούγεννα,
τώρα Χριστός γεννιέται,
και πάλι θε να κατεβεί,
κάτω στον Άγιο Τάφο.
Να κρίνει δίκαια και δικιωμένα ,
να κρίνει τους αμαρτωλούς
και μας τα κολασμένα.
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε,
πέτρα να μη ραγίσει,
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χίλια χρόνια να ζήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου